نباید دل امام زمان(عج) را به درد بیاوریم. آرزویمان این است این قابلیت را پیدا کنیم که به خدمت حضرت برسیم و ایشان را زیارت کنیم. 
همه این‌ها درست است، اما کسانی در این زمینه موفق هستند که دل حضرت را به درد نمی‌آورند. یکی از بزرگان می‌فرمود: «تو خودت را اصلاح کن، حضرت خودش نزد تو می‌آید، دیگر تو نمی‌خواهد به این در و آن در بزنی» ما باید این‌طور باشیم.
وقتی یک کودکی روی زمین می‌افتد و دستش خراشی برمی‌دارد ما چقدر ناراحت می‌شویم؟ به خدا قسم که امام زمان(عج) از یک گناه ما خیلی بیش از این‌ها ناراحت می‌شود؛ چون محبت ایشان به ما بسیار زیاد است. 
ما همیشه طوری عمل می‌‌کنیم که گویی بی‌صاحب هستیم، ما بی‌صاحب نیستیم و صاحب داریم، ما دلسوز داریم و زیر سایه او هستیم و تمام هستی ما به‌نحوی از او است. پس چرا غافلیم؟