چرا به امام هفتم(ع) کاظم می‌گفتند؟
از القاب حضرت موسی بن جعفر(ع)، کاظم است؛ یعنی وجود مقدسی که در مقابل آزار و یاوه‌گویی‌های دیگران، خشمش را فرو می‌خورد و عصبانی و آتشی نمی‌شود.
آتشی شدن و از کوره در رفتن پیامدهای خوبی ندارد، این رفتار، کار را به زد و خورد، قهر، دعوا و ضربه زدن می‌رساند. به نظر می‌رسد در روزگار موسی بن جعفر(ع) افراد آزاردهنده به بنی‌هاشم به‌خصوص این امام بزرگوار زیاد بودند و حضرت از همه کظم غیظ می‌کردند، به این خاطر ملقب به کاظم شدند.
ایشان مصداق اَتَمّ آیه ۱۳۴ سوره آل‌عمران بودند که خداوند می‌فرماید: «آنانی که زمان داشتن و نداشتن در راه خدا هزینه می‌کنند، خشم خود را فرو می‌خورند و از مردم گذشت می‌کنند، اینان محسنین هستند و خدا محسنین را دوست دارد» یعنی محبوب خدا هستند.