آیتالله سید میرزا حسن موسوی بجنوردی از علمای بزرگ و مجتهدان سرشناس حوزه علمیه نجف اشرف و از چهرههای درخشان فقهای شیعه در عصر حاضر است.
وی در سال ۱۲۷۴شمسی در روستای «خراشا» از توابع شهرستان جاجرم خراسان شمالی، دیده به جهان گشود و در 15سالگی به شهر مشهد رفت. وی طی مدت 13سال اقامت در جوار حرم مطهر رضوی و حوزه علمیه مشهد، علوم عربی و سطوح فقه و اصول را به پایان رساند. در فلسفه و حکمت از محضر حکیم معروف حاج فاضل خراسانی و شیخ آقا بزرگ شهیدی بهره برد. در فقه در مجلس درس سید آقا حسین قمی مشهور و میرزامحمد خراسانی معروف به آقازاده و فاضل خراسانی شرکت کرد تا آنکه خود از چهرههای سرشناس علمی آن حوزه به شمار آمد.
وی در سال 1300 شمسی نیز رهسپار نجف شد و در محضر استادان بزرگی چون سیدابوالحسن اصفهانی، میرزا حسین نائینی و آقا ضیاءالدین عراقی به تكمیل تحصیلات خود پرداخت و در همان حال به تدریس اشتغال یافت.
وی با حافظه شگفت و احاطهاش بر فقه و اصول، به زودی به عنوان یكی از بهترین مدرسان و مجتهدان حوزه نجف شهرت یافت. پس از درگذشت آیتالله بروجردی در سال 1339شمسی، او را به عنوان مرجع تقلید خود برگزیدند. بیشتر فضلا و علما در مجلس درس او حاضر میشدند چراكه آن بزرگوار علاوه بر فقاهت و تسلط بر مبانی اصول، یكی از بزرگترین فیلسوفان جهان اسلام به شمار میآمد.
آیتالله موسوی بجنوردی پس از سالها تدریس و تحقیق، آثار ارزشمندی در فقه و اصول و فلسفه از خود به یادگار نهاد كه مورد استفاده فضلای حوزه علمیه است.
سرانجام این عالم اندیشمند پس از عمری خدمت به علوم و معارف اسلامی و تحصیل و تدریس و نگارش آثاری گرانبها، در سال 1354شمسی در 80سالگی در شهر نجف درگذشت و در صحن مطهر امیرالمؤمنین علی(ع) به خاک سپرده شد.