printlogo


گزیده کتاب
«نقش دعا در زندگی انسان‌ها»

   بشر در سايه اعتدال پرورش می‌یابد
عده‌ای از اصحاب پيامبر(ص) زمانی كه آيه «و من يتّق الله يجعل له مخرجاً» نازل شد درهای خانه‌شان را بستند و به عبادت پرداختند و گفتند: تنها عبادت ما را كفايت می‌كند. پيامبر(ص) اين موضوع را شنيد، شخصی را فرستاد تا از آن‌ها سؤال كند چه چيز شما را به اين كار واداشته است؟ گفتند: ‌ای پيامبر، خداوند روزی ما را تكفل نموده و به همين دلیل عبادت را قبول كرديم. پيامبر(ص) فرمود: «اگر كسی چنين بكند خداوند به خواسته‌های او جواب نمی‌دهد و شما را سفارش می‌كنم به كار و كوشش. من دوست ندارم مردی را كه دهان باز كند و از خدا طلب روزی كند و كار و كوشش را ترک كند».
در اين مورد آيات و روايات فراوانی داريم؛ اما در مجموع همه يک مسئله را تعقيب می‌كنند و آن عبارت است از داشتن يک زندگی معتدل. بشر كه از ميان تمامی مخلوقات الهی ممتاز شده در سايه اعتدال، قابل آموزش و پرورش است و بدون آن هيچ توفيقی شامل حال او نخواهد شد.ما اگر از كار و دعا هدفی داريم بايد به آن درست توجه كنيم زيرا در صحنه زندگی انسان‌هايی بوده و هستند كه زندگانی خوب و ساده‌ای داشته و با آسايش كامل بدون دلهره و اضطراب به زندگی ادامه می‌دادند؛ يعنی هم كار می‌كردند و هم دعا و عبادت را به جا می‌آوردند.
اگر به زندگانی امامان(ع) توجه كافی شود روشن می‌شود این‌ها در هر زمانی، كار و عبادت را همزمان به‌جا می‌آوردند.
 در حالات امام باقر(ع) آمده است: روزی بيل در دست گرفته و در مزرعه ای‏ مشغول كار بودند و از شدت كار و كوشش عرق از پيشانی مباركشان جاری بود. 
در اين ميان شخصی پيدا شد و رو به امام(ع) كرد و گفت: چرا اين‌قدر خودت را به زحمت انداخته‌ای و به كار و كوشش بی‌وقفه ادامه می‌دهی، مگر در دنيا چقدر عمر خواهی كرد كه برايش اين قدر اذيت و آزار را متحمل می‌شوی؟ اگر در اين حال مرگ، تو را درک كند چه جوابی به خدا خواهی داد؟
امام(ع) فرمود: «اگر در اين حال مرگ مرا درک كند ملائكه‌ها حال عبادت را برايم ثبت خواهند كرد؛ اما تو ‌ای نِق‌زن و ‌ای كسی كه به حقيقت دين و آيين آشنايی نداری! آگاه باش خطرناک‌ترين زمان آن وقت است كه تو در حال گناه باشی و اگر مرگ تو را درک كند در آن حال چه جوابی به خدا خواهی داد؟»