مرور خاطرات ماندگارمان در حرم مطهر رضوی
آلبوم خانوادگی با امام رضا(ع)
صدای گریه‌اش از لابه‌لای قنداق فرنگی سفید و قرمزش می‌آید. برای پیدا کردنش باید کلی پتو و پارچه را کنار بزنند تا یک موجود کوچولوی قرمز پیدایش شود.
روی دست بلندش می‌کنند و سمت گنبد حرم امام رضا(ع) می‌گیرندش، چیلیک... این خاطره به اضافه عکس گرفته شده از موجود قنداق‌پیچ‌شده و سرخ رنگ و در حال گریه توی یک دفتر سررسید ثبت شده و کنارش روز و ماه و سال مشخص است؛ این نخستین ثبت خاطره یک مشهدی با امام رضایش است.
نخستین خاطره خانوادگی با حرم که بناست در مناسبت‌ها و زمان‌های دیگر هم تکرار شود و اگر پی‌اش را بگیری می‌توانی یک آلبوم اختصاصی از خودت و خانواده‌ات به همراه همسایه مهربانت علی بن موسی‌الرضا(ع) داشته باشی. مشهدی‌ها عکس‌های خانوادگی زیادی در حرم دارند؛ عکس‌هایی که به بهانه‌های کوچکی کلیک خورده و در قاب ثبت شده‌اند. بهانه‌های ساده‌ای مثل اولین برف یا یک باران ناگهانی تابستان یا بهانه‌های درست و حسابی مثل تولد آقا(ع) یا عزای سیدالشهدا(ع).
مشهدی که باشی آلبوم گوشی‌ات یک قسمت حرم بارگاه دارد که مختص امام رضا(ع) ست. این خاصیت برای مشهدی‌هاست که بیشتر عمرشان را در ارض اقدس رضوی طی می‌کنند و می‌توانند کلی عکس خانوادگی با صاحبش بگیرند. اگر دوست داری این آلبوم را برای خودت تکمیل کنی در ادامه با ما همراه شو.
نخستین عکس خانوادگی با امام رضا(ع)
فرق می‌کند کجا، روی کدام زمین، زیر کدام آسمان به دنیا آمده باشی. متولد مشهد که باشی یعنی متولد شهر امام رضا(ع) هستی. یعنی یک تکه از بهشت که صدایش می‌زنند «ارض اقدس» کنار خانه‌ات قرار گرفته و تو با صاحبش همسایه شده‌ای. حالا شاید خانه‌هایتان دیوار به دیوار نباشد اما دل‌هایتان حتماً به هم نزدیک است.
آن‌قدر نزدیک که بعد از چله، قنداق‌پیچ در صحن و سرای امام هشتم(ع) نخستین زیارت خانوادگی‌ات را تجربه کرده‌ای. هر چند این اولین بارت نیست به دیدار صاحب خانه آمده‌ای و مادرت پیش از این لابد شما را که بار شیشه باشی با خودش به حرم آورده و به جایت خدمت آقا سلام داده و کلی برای سلامتی ات دعا کرده است.
عکس دوم: جشن تکلیف
دومین عکس خانوادگی‌ات می‌تواند برای جشن تکلیفت باشد یا مثلاً اولین نماز جمعه‌ات. شاید هم بابت اولین روزه کله‌گنجشکی به حرم آمده باشی. به هر حال بچه مشهد که باشی وقتی مکلف می‌شوی بعید نیست خانواده شال و کلاه کنند و بیاورنت حرم آقا(ع) تا از ایشان برایت طلب دعای خیر کنند و بخواهند به تو همتی دهد تا در مسیر بندگی پروردگار بهتر قدم برداری.
عکس سوم: به وقت دلتنگی
حرم برای مشهدی‌ها معنی‌های زیادی دارد که یکی از این معنی‌ها زیارت است، زیارت یک امام معصوم که می‌شود کنار معصومیتش از خدا چیزهای زیادی خواست. می‌شود کنار معصومیتش نشست و این معصومیت را بهانه ارتباط کرد. می‌شود هم همه دلتنگی‌هایت را برداری و بروی حرم کنار امام رضا(ع) بنشینی و کلی درد دل کنی و بدانی یک نفر هست که خیلی نزدیک است و صدایت را از پشت پنجره‌های فولادی می‌شنود و حرف‌هایت پیشش امانت می‌ماند و می‌توانی مطمئن باشی که حرف زدن با او یعنی سبک شدن، یعنی یک راه حل برای همه مشکلات.
عکس چهارم: نماز و دعا به افق حرم
بعضی‌ها هستند که نماز صبحشان را با صدای اذان حرم می‌خوانند، ساعت خانه‌شان با ساعت حرم هماهنگ است و اگر بتوانند، نماز ظهر یا مغرب، خودشان را به حرم می‌رسانند یا دست‌کم غروب پنجشنبه دست اهل و عیال را می‌گیرند و برای شرکت در دعای کمیل، خودشان را به حرم مطهر می‌رسانند. شاید صبح جمعه بیایند تا هم دعای ندبه‌ای بخوانند و هم گره دلشان با زیارت باز شود و بچه‌ها هم در حیاط خانه امام رضا(ع) یک دل سیر بازی کنند.
عکس پنجم: لحظه تحویل سال
فقط توی مشهد است که می‌توانی لحظه تحویل سال، خودت را به حرم علی بن موسی‌الرضا(ع) برسانی. این است که مشهدی‌ها حتماً توی آلبوم خانوادگی‌شان یک عکس سال تحویل‌طوری دارند که با حرم گره خورده است. حالا یا لحظه تحویل سال خودشان را به حرم رسانده‌اند یا پس از سال نو برای تبریک و عید دیدنی به زیارت رفته‌اند. دلشان هم خوش است که آقا به وقتش این عید دیدنی را به بهترین شکل پاسخ می‌دهد.
عکس ششم: رمضان
هستند اهالی شهرهای دیگر که شب‌های قدر، خودشان را هر طور شده به مشهد و بارگاه امام رضا(ع) می‌رسانند. پس هیچ بعید نیست مشهدی‌ها هم یک عکس خانوادگی مربوط به ایام ماه رمضان در حرم داشته باشند. حالا می‌خواهد دهان روزه باشند و برای دعا و راز و نیاز آمده باشند یا اینکه قرآن برسر مشغول احیای شب‌های قدر باشند. جز این، یک مشهد است و یک افطاری امام رضا(ع) که همه برایش سر و دست می‌شکنند و توی ماه رمضان منتظر هستند قرعه به نامشان بیفتد و آقا برای میهمانی خدا دعوتشان کند حرم.
عکس هفتم: ازدواج زیر سایه آقا
ازدواج در حرم مطهر یعنی اولین عکس دوتاییتان با تصویر زمینه گنبد طلایی حرم؛ یعنی نشستن دو زانو روی سجاده درحالی که می‌دانی سایه آقا بالای سرت است و با نگاه و دعایش عهد و پیمانت را متبرک می‌کند. بعید است بچه‌های مشهد این عکس دوتایی در حرم را توی کارنامه اعمالشان نداشته باشند. به جز این حتماً یک دور ویژه در شب عروسی دور حرم به خودشان وعده داده و حواسشان به سلام خانوادگی آن شب هم هست.
عکس هشتم: وقتی دستت از دنیا کوتاه است
می‌شود گفت این عکس آخرت است. عکس آخری که روی شانه‌های خانواده‌ات تا حرم آمده‌ای. درست مثل بار اول قنداق‌پیچ و بی‌زبان. کاری از تو ساخته نیست اما حتماً روحت آگاه است که برای آخرین بار به زیارت آمده‌ای و امیدواری این آخرین زیارت وسیله‌ای برای آمرزشت باشد. ان‌شاءالله.
خبرنگار: فاطمه عامل نیک