تا پیش از فرا رسیدن قرن بیست‌ویکم، اکوادور هیچ‌وقت نتوانست در جام جهانی حضور داشته باشد اما جام جهانی 2002 و قاره‌ کهن برای این تیم آمریکایی حامل اتفاقات مثبتی بود. سه‌رنگ‌ها از گروه خود بالا نیامدند اما کمک کردند تا ایتالیا، بالاتر از کرواسی به یک‌هشتم نهایی برسد و سپس در آنجا با داوری عجیب بایرن‌مورنوی اکوادوری، به کره‌جنوبی ببازد و راهی خانه شود. چهار سال بعد، سالی تاریخی برای اکوادور بود. آن‌ها با مدد گرفتن از زوج تنوریو- دلگادو، دو پیروزی شیرین را مقابل لهستان و کاستاریکا جشن گرفتند و پس از آلمانِ میزبان با 6 امتیاز برای اولین‌بار و تا به اینجا آخرین مرتبه، از دور گروهی صعود کردند. شکست یک بر صفر مقابل انگلیس با ضربه تماشایی بکام، پایان‌بخش ماجراجویی زرد‌پوشان در خاک آلمان بود. آن‌ها در قاره خودشان یعنی برزیل هم نتوانستند در جمع 32 تیم صعودکننده قرار بگیرند. بازهم یک نمایش آبرومندانه از این تیم شاهد بودیم. اکوادور 4 امتیاز بدست آورد اما فرانسه و سوئیس، بالاتر از این تیم راهی دور بعدی شدند. اِنر والنسیا زننده‌ 100درصد گل‌های اکوادور در آن دوره بود؛ بازیکنی که حالا هم عضوی از تیم ملی کشورش به‌حساب می‌آید.آن‌ها امیدوارند به نشانه‌ها؛ حضور در آسیا برای آن‌ها مصادف شد با اولین حضور و هم‌گروهی با میزبان هم برایشان راهیابی به یک‌هشتم را به همراه داشت و  حالا هر دو اتفاق با هم رخ داده است.