​​​​​​​علی اکبری چناری، پژوهشگر گروه ادیان و مذاهب اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی در خصوص انگیزه‌های مشترک زیارت پیاده در مسیحیت و تشیع می‌گوید: زیارت پیاده در مسیحیت با انگیزه‌های مختلفی صورت می‌گیرد که شباهت‌هایی با انگیزه‌های زیارت پیاده اربعین دارد؛ از جمله رسیدن به پاداش‌های معنوی (توبه، آمرزش گناهان، کفاره گناهان، رستگاری، اثبات دینداری و تقوا)، پیدا کردن هویت دینی و افزایش حس همبستگی و تداعی رنج‌های حضرت عیسی مسیح(ع) و پاسداشت یاد و خاطره ایشان و فرار از روزمرگی‌های زندگی دنیوی. در سفر سانتیاگو دیدن مناظر طبیعی و ساختمان‌ها و کلیساهای قدیمی نیز برای زائران مسیحی جذب‌کننده است. در میان برخی مسافران مسیحی تحول هویت فردی از جمله مهم‌ترین انگیزه‌های سفر است. روبه‌رو شدن با دیگران به عنوان راهی برای شناخت خود، کندوکاو میراث اجدادی، تجربه چیزهایی که در موطن خود برای مسافر امکان تجربه کردن آن‌ها وجود ندارد و گسترش جهان‌بینی، جنبه‌هایی از تحول و توسعه هویت هستند که در نتیجه مسافرت بدست می‌آید. علاوه بر این‌ها نقش سفر، چه درون شخص و چه در عالم واقع، یکی از مهم‌ترین اجزای تشکیل‌دهنده هویت فرد است.
شاید بارزترین وجه اشتراک زیارت پیاده در دنیای مسیحیت کاتولیک و اسلام شیعی جعفری اثنی‌عشری، رنج مقدسی است که زائران با انگیزه‌های متعددی متحمل می‌شوند تا یاد و خاطره برخی از وقایع اتفاق افتاده پیشوایشان برای آن‌ها تداعی شود. زائران پیاده اربعین امام حسین(ع) نیز با هدف پاسداشت و تداعی وقایع اتفاق افتاده برای آن حضرت(ع)، مسیر پیاده زیارت اربعین را به یاد رنج‌ها و مصائب حضرت و یاران باوفایشان طی می‌کنند تا ضمن انجام زیارتی راستین، پیام عاشورا و قیام حسینی را به جهانیان برسانند.