​​​​​​​شکل استفاده ما از قرآن، درجات استفاده انسان از قرآن و اتفاقاتی که با انس و تلاوت قرآن برای انسان رخ می‌دهد در این دنیا و در عوالم بعد، یک بحث مفصل است ... دقت کنیم که دریافت ما از قرآن واقعاً به میزان تبعیت و خضوع و ظرفیت خود ماست. حقیقتاً انسان هر چه در قرآن دقیق‌تر می‌شود، می‌بیند وارد یک دریای بزرگ‌تر و یک عمق شگفت‌آورتری شده است. بزرگانی که در این مسیر رفتند این را گفتند... هر چه جلوتر می‌روید می‌بینید یک باب را که باز می‌کنید تازه می‌فهمید ابوابی پشت این باب بود... پیامبر(ص) فرمودند خانه‌های خود را با قرآن نورانی کنید. بعد حضرت فرمودند خانه بدون قرآن قبرستان است. خانه را قبر قرار ندهید. بعد حضرت فرمودند یهود و نصارا این کار را کردند. انس خود با خدا و کتاب‌الله را در مراکز خاصی مثل صومعه و کنیسه بردند. در عین اینکه انسان باید پایگاه‌های دینی و مساجد را احیا کند، آباد کند، مسجد خود پایگاه قرآن باید باشد، بحث سر جای خود ولی حضرت می‌گویند یهود و نصارا این کار را کردند. خانه‌های آن‌ها از تلاوت کتاب‌الله خالی شد... این یک جنبه از بحث مواجهه با قرآن است. گاهی اوقات تصویر ما از قرآن این است که فقط کتابِ تکلیف و وظایف انسان و کتاب امر و نهی است. این تصویر، تصویر غلطی نیست ولی یکی از مهم‌ترین شئون قرآن، برداشتن پرده‌های ظاهر عالم است... قرآن و هدایت الهی کاری می‌کند که انسان را وارد وادی غیب می‌کند... گاهی شما باید به باطن این دنیا پی ببرید و ببینید چه خبر است... یکی از کارهای جدی که قرآن انجام می‌دهد شما را در عالم غیب سیر و حرکت می‌دهد... حتی قرآن در ماجراهایی که تعریف می‌کند، فقط روایت تاریخ نمی‌گوید... کاری که قرآن باید بکند باطن آن قصه را باید برای شما تعریف کند. شما ببینید قرآن جنگ احد را چه جوری حکایت می‌کند... اگر ما باشیم در مقیاس دو دو تا چهار تای نظامی می‌خواهیم این جنگ را توضیح بدهیم که چطور لشکر اسلام شکست خورد... اما قرآن می‌گوید این طرح خود من بود. خدا می‌گوید من خودم این طرح را برپا کردم. باید یک کاری می‌کردم اشکالات خود را ببینید... بفهمید لابه‌لای شما منافق هست. اگر کنار رسول خدا(ص) آمدند به دنبال غنائم هستند. این‌ها غیب عالم است... یکی از مهم‌ترین کارهایی که قرآن برای شما می‌کند این است که بدانید از کجا آمدید، به کجا باید بروید. چه چیزی را باید دنبال کنید... .