در آن هنگام كه طاغوت زمان، وجود شریف امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا(ع) را از دیار اجداد مطهرش به قصد تحدید به سرزمین توس آورد و سلطان سریر ارتضا به غریب‌الغربا ملقب شد در افكار پلید خود هرگز تصور نمی‌كرد روزی فراخواهد رسید كه شیعیان و دوستداران حضرت گرداگرد قبر مطهرش بی‌محابا فریاد «رضا رضا» سر می‌دهند و حرم قدسی او باغی از باغ‌های بهشت، مطاف فرشتگان و کروبیان، قبله اهل دل و ملجأ و پناه مؤمنان صادق می‌شود. از هزار و اندی سال پیش كه قلب نازنین امام مهربان حضرت ابوالحسن‌الرضا(ع) از تپش ایستاد و از آن لحظه كه پیكر پاكش را به آغوش خاک تیره سپردند و دلباختگان، مجاوران و زائران حضرت بی‌قرار در مدار عشق او جاودانه می‌گردیدند تا به امروز، حضور مباركشان در ایران و وجود مرقد مطهر و بارگاه ملكوتی ایشان در ارض اقدس رضوی همواره مایه بركت و مباهات مردم ایران زمین بوده و این نعمتی بس بزرگ برای ایرانیان است كه كسی در این میان نتواند «از عهده شكرش به درآید».
امروز مشهد مقدس به برکت وجود این امام همام سالانه پذیرای قدوم مبارک میلیون‌ها زائر عاشقی است که از سراسر دنیا به عتبه‌بوسی حضرت مشرف می‌شوند و آینه دل را به برکت آب سقاخانه جلا می‌دهند و دنیا و آخرت خویش را بیمه کرامت و شفاعت امام ضامنِ ثامن می‌کنند. اما این همه ماجرا نیست. اگر بر اساس باور قلبی همه ایرانی‌ها و تأکیدات مکرر امام راحل و پس از آن، رهبر معظم انقلاب قبول داریم اینجا مرکز ایران و پایتخت معنوی جهان اسلام است پس باید نگاه ملی و فراملی به هر آنچه در این شهر اتفاق می‌افتد داشته باشیم. مسلماً نهادهای محلی و استانی به تنهایی نمی‌توانند آنچه شایسته زائر و مجاور مرقد شریف رضوی است را در حد ایده‌آل فراهم سازند. پس باید ضمن اینکه نگاه دولت و سایر عناصر صاحب تصمیم در کشور به این مهم جلب می‌شود از نظر «رویکردها و راهبردها» و «بودجه و اعتبارات» و سایر موارد توسعه‌ای دیدگاهی در گستره یک «جهانشهر» داشته باشیم. دهه آخر ماه صفر با اربعین حسینی آغاز می‌شود و با شهادت امام هشتم به پایان می‌رسد. این زمان اوج تبلور شکوه و عظمت شیعیان و آزادگان جهان است که راغبانه و خالصانه حدیث پرشور دلباختگی و عاشقی را روایت می‌کنند. پس بی‌شک هنگامه  مناسبی است برای همه مسئولان و دست‌اندرکاران کشور که فرای رویدادها و جریان‌های عادی با این حماسه اسلامی مواجه شوند و با ژرف‌اندیشی عمیق، احساس مسئولیت بیشتری برای توسعه و پیشرفت این قطعه از بهشت داشته باشند. مسائلی همچون حمل و نقل عمومی، ترافیک و محیط زیست، حاشیه‌نشینی، توسعه زیرساخت‌ها، اسکان مناسب و ارزان، کمبود تسهیلات و خدمات رفاهی از مهم‌ترین مواردی است که باید با همت عالی همه دستگاه‌ها و نهادهای صاحب تصمیم در کشور حل و فصل شوند.
اینکه توقع داشته باشیم این مهم تنها توسط سازمان‌های محلی و استانی و با بودجه محدود آن‌ها صورت پذیرد در واقع سنگ‌اندازی در مسیر پیشرفت مشهدالرضا(ع) است.