امیرالمؤمنین(ع) در روایتی که توجهشان به فراز و نشیب‌های زندگی انسان در دنیاست، می‌فرمایند اگر بر سه چیز مراقبت کنی، نیکبخت و سعادتمند می‌شوی و به تعبیر من، مشکلاتت برطرف می‌شود. «ثَلَاثٌ مَنْ حَافَظَ عَلَيْهَا سَعِدَ».
اول: «إِذَا ظَهَرَتْ عَلَيْكَ نِعْمَه فَاحْمَدِ الله تَعَالی»؛ وقتی نعمتی بر تو نمایان شد و به دستت رسید، خدا را یادت نرود، شکرگزار خدا باش، سپاسگزار خدا باش. این حمد الهی از نظر ظاهر، شکراًلله، الحمدلله، امثال این‌هاست که به قول ما، نشانگر آن حمد درونی انسان است. وقتی می‌بینی گشایشی برایت شد، خدا یادت نرود. این جایی است که فراز زندگی است، خوب دقت کن! فرازش است. بعد می‌رسیم به نشیبش. اول فراز زندگی را می‌فرماید. «إِذَا ظَهَرَتْ عَلَيْكَ نِعْمَه، فَاحْمَدِ الله تَعَالی» سپاسگزار خدا باش. 
حضرت که سراغ نشیبش می‌رود، می‌فرماید: «وَ إِذَا أَبْطَأَ عَنْكَ‏ الرِّزْقُ»؛ اگر دیدی تنگدستی رو به سوی تو آورد؛ حالا چکار کنم؟ می‌خواهی از این چاله در بیایی، «فَاسْتَغْفِرِ الله» زیاد استغفار کن. البته در این‌ها اشاره است! «فَاسْتَغْفِرِ اللَّهَ» یعنی این را بدان یک جا یک گناهی کردی، خطایی کردی، یک معصیت خدا کردی؛ خدا می‌خواهد گوشَت را بپیچاند. اینجا استغفار کن، با استغفار چاله‌اش را پر کن. این موجب می‌شود برایت گشایش شود، از این چاله دربیایی. 
سوم: «وَ إِذَا أَصَابَتْكَ شِدَّهٌ» می‌گوید شدت؛ مصیبت ندارد. در این کلمات علی(ع) خوب دقت کنید. ما به آن گرفتاری می‌گوییم. گرفتاری پیش آمد. مصیبت آن است مثلاً کسی از نزدیکان فرد می‌میرد، اما حضرت می‌گوید شدت. گرفتاری برایت پیدا شد. من گاهی تعبیر می‌کنم به چه کنم چه کنم افتادن. حالا چکار کنم؟ می‌فرماید: زیاد «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِالله» بگو.
علی(ع) سه ذکر را یاد می‌دهد. یک ذکر در حال فراز زندگی و سر کیفی. یک ذکر آنجایی که تنگدست مالی شدی. یک ذکر برای وقتی که گره به کارت افتاده؛ یک گرفتاری که با پول هم حل نمی‌شود. سه تا ذکر یادت می‌دهد. بگو: الحمدلله، شکراً لله، فرق نمی‌کند بین این دو تا. دومی‌اش: «استغفرالله» برای سومی‌اش هم بگو: «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِالله». این‌ها رقم هم دارد، «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللهِ» را من خودم دیدم در روایت، اگر آدم روزی 100بار بگوید در گرفتاری‌ها آن گره‌ها باز می‌شود.