شهر اسلامی این است مردم صبح با اذان از خواب بلند شوند، شهر اسلامی این است ظهر که می‌شود همه اذان بگویند، حالا یا با صدای بلند یا آهسته، حدیث داریم آن کسی که صدایش بلند است بگوید، بقیه هم یواش بگویند. مثلاً می‌گویند: «الله اکبر» [با صدای بلند]، شما هم سر کار هستید، شما بگو الله‌اکبر [آهسته].  یک نفر بتواند جامعه را عقب خودش بکشاند، یعنی یک الله‌اکبر بگو، تمام منطقه‌ای که صدای تو را می‌شنوند، پشت سرت راه می‌افتند. نوعی آماده‌باش است، بسیج است، بسیج لحظه‌ای، در یک لحظه همه بسیج شوید، او می‌گوید: «الله اکبر»، همه بگویید: «الله اکبر». حدیث داریم صدای اذان که بلند می‌شود شیطان‌ها دور می‌شوند. خود اذان اثر تربیتی دارد. دوستی داشتم، خدا رحمتش کند، می‌گفت: «من که اذان می‌گویم بعضی خانم‌هایی که حجابشان درست نیست تا صدای اذان را می‌شنوند یا آن طرف خیابان می‌روند یا به اذان احترام می‌گذارند، چه احترامی مثلاً یا روسریشان را پیش می‌کشند یا دست به سینه می‌گذارند». می‌گفت: «اذان اثر دارد». خدا نواب صفوی را رحمت کند، به مریدهایش گفته بود: «هر جا هستید اذان بگویید». شهر اسلامی شهری است که با اذان از خواب بیدار شوند، اذان که شد معلوم شود خبری شده. اذان تلفن خداست. اگر من قرائتی به شما زنگ بزنم و شما تلفن را می‌شنوی و برنمی‌داری، من اگر متوجه شوم شما صدای زنگ من را می‌شنوی،ولی گوشی را برنمی‌داری چه حالتی به من دست می‌دهد؟! می‌گویم این بی‌اعتنایی کرد، من را تحقیر کرد، من را قابل ندانست، ارزش برای من قائل نیست. اذان یعنی بیایید نماز. صدای اذان را شنیدید، یک واکنشی باید نشان دهید.
حالا اسم نمی‌برم، از یکی از کشورهای اسلامی میهمان به ایران آمده بود و با شهردار آن زمان گفت‌و‌گو و ملاقات و برنامه‌های مذاکره‌ای داشتند. ایشان پرسید: «تهران چند درصد مسلمان هستند؟» گفت: «تهران همه مسلمان هستند، شما بگو چند درصد یهودی هستند، یا مسیحی هستند، یا مجوسی هستند، اصل تهران مسلمان هستند، درصد کمی اقلیت‌های مذهبی هستند». گفت: آخر من هر چه نگاه کردم اذان گفتند، مغازه‌ها باز بود، هیچ فرقی نمی‌کرد اذان بگوید یا نگوید. قرآن می‌گوید: «إِنَّمَا»، «إِنَّمَا» یعنی فقط این مسلمان است، «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ» مؤمنین فقط این‌ها هستند، «الَّذينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ»، مؤمن واقعی کسی است که وقتی ذکر خدا شد، یعنی صدای اذان را شنید یک نمونه‌اش، «وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ» (انفال/ 2) دلش تو بریزد. اگر صدای اذان را شنیدید، یاد خدا کردید و دلتان نتپید، شما ایمان درست و حسابی ندارید.