عبادت خدا را برای خودت تلخ نکن
امام علی(ع) در حکمت 438 نهجالبلاغه میفرمایند: «قَلِيلٌ مدومُ عَلَيْهِ خیر مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ» کمی که انسان به آن علاقهمند است و ادامه میدهد از زیادی که از آن ملول شوی و میگویی کِی تمام میشود بهتر است.پس از نماز عشا دو رکعت نماز نشسته را میخواند خیلی هم زحمت ندارد با علاقه ادامه میدهد. اسلام دین کیفیت است نه کمیت، حالا اگر کسی حال داشت عمل طولانی انجام داد التماس دعا، چه اشکالی دارد؟ اینها منوط به نشاط است اینها طب اهل بیت(ع) است دستکم نگیرید.
در جوانی مسافرت خارج از کشور رفته بودم یک نفر داخل سفارت آمد و به جوانان گفت باید روزی هشت جزء قرآن بخوانید گفتم این نادان است طبیب نیست طب روحانی فقط باید از ائمه(ع) گرفته شود. دواهای روحانی دقیقتر از جسمانی است. اگر انسان حال داشت و نشاط داشت بخواند اگر نشاط نداشت بخواند به درد نمیخورد. مثلاً وقتی که قرآن میخوانی میبینی آخرهای صفحه است میگویی «الحمدلله»! این اصلاً به درد نمیخورد.
فرمودند که عبادت خدا را بر خودتان تلخ نکنید نگویید: من باید کمیل بخوانم! همین میشود که ترقی نمیکنم. همین میشود که به جایی نمیرسد کمیل میخواند نماز شب میخواند به جایی نمیرسد.
با زن و بچهاش بلد نیست چطور معاشرت کند اگر حال داشتی تا صبح بخوان اما اگر حال نداشتی نخوان خطرناک است.
مرحوم سیدرضی (ره) همان کسی که نهجالبلاغه را جمعآوری کرده – کتاب المجازات النبویه را جمعآوری کرده – میگوید جملهای از پیامبر اکرم(ص) نقل شده که خیلی زیباست: «إِنَّ هَذَا الدِّینَ لمَتِین فَأَوْغِلْ فِیهِ بِرِفْقٍ» دین، دین متینی است با آن بازی نکن.
خارج از کشور که بودم خانمی آمد پیشم و گفت من به خاطر دستورات استاد فقط روزانه چهار ساعت میخوابم گفتم این کسی که این دستورات را داده استاد نیستند خدا انسان را آفریده به خواب و غذا نیاز دارد.
«فَأَوْغِلْ فِیهِ بِرِفْق» یعنی با «رفق» و نرمی وارد دین شو «و لاتبغض إلى نفسك عبادة ربك» عبادت خدا را در نفست مبغوض و تلخ نکن. نمیخواهد هشت جزء بخوانی یک سطر بخوان!