آتش‌افروزی کاه و کلش در اراضی شالیزاری مازندران همزمان با برداشت برنج این روزها به چالشی جدی برای محیط زیست این خطه تبدیل شده که به باور صاحبنظران این اتفاق ناگوار نه تنها غنی‌ترین خاک‌های حاصلخیز را از بین می‌برد بلکه دود غلیظ آن در شب به یک تهدید جدی برای رانندگان جاده‌های مازندران تبدیل شده است.به گزارش ایرنا، آتش زدن کاه و کلش در زمین‌های شالیزاری مازندران هر ساله به یک چالش جدی برای شهروندان، دوستداران محیط زیست و رانندگان جاده‌های مازندران تبدیل می‌شود.
 این آتش‌افروزی زمانی در اراضی شالیزاری مازندران شیوع پیدا کرد که کمباین‌های مکانیزه نه چندان پیشرفته برای برداشت برنج وارد زمین‌های شالیزاری شدند و پس از جداسازی شلتوک، کاه‌ها را به صورت انباشته شده در زمین شالیزار پخش کردند.
شالیکاران برای انجام سریع کشت دوم برنج یا برداشت رتن این کاه‌ها را آتش می‌زنند که آسیب‌های فراوانی برای زمین‌های شالیزار، محیط زیست و شهروندان به همراه خواهد داشت.
تعدادی از این کشاورزان که اراضی آن‌ها در کنار جاده‌ها به خصوص کمربندی‌ها همانند کمربندی جنوبی بابل واقع شده در شب اقدام به آتش زدن کاه و کلش در زمین خود می‌کنند که با توجه به نبود روشنایی و دید ناکافی برای راننده حوادث مرگباری در انتظار آن‌ها و سرنشینان خودروهای عبوری خواهد بود.
صاحبنظران نه تنها این آتش‌بازی در زمین‌های شالیزاری را به نفع زمین و کشاورز نمی‌دانند بلکه معتقد هستند 2سانتیمتر اول خاک زمین‌های شالیزاری از جمله مرغوب‌ترین خاک‌ها محسوب می‌شوند که این آتش همه مواد عالی خاک را از بین می‌برد.
کشاورزان که از عواقب این آتش‌افروزی اطلاع دقیقی ندارند سال بعد برای کشت برنج به ناچار باید کودهای بیشتری خریداری و روی این زمین سوخته بپاشند.

خطر تصادف
تنگی نفس، سوزش چشم، سردرد، بوی بد، مه‌گرفتگی در جاده‌های منتهی به اراضی شالیزاری و افزایش خطر تصادف و بی‌حالی هر سال در این روزها مردم مازندران را در کوچه و خیابان و حتی در خانه‌هایشان به علت آتش زدن کاه و کلش آزار می‌دهد.
فرسایش خاک، کاهش قوت و حاصلخیزی زمین، پوشیده شدن روزنه‌های خاک برای نفوذ آب و از بین رفتن حشرات خاک‌ساز از دیگر آسیب‌های مهم اقتصادی ناشی از آتش‌سوزی کاه و کلش است که تاکنون جدی گرفته نشده است.
ماده ۱۱ قانون مدیریت پسماند مصوبه مجلس در سال ۱۳۸۳ مدیریت این مسئله را به جهاد کشاورزی سپرد اما چون بسیاری از جاده‌های مازندران به خصوص کمربندی‌های این استان از دل زمین‌های شالیزاری عبور می‌کند دود غلیظ در این جاده‌ها خطرهای زیادی ایجاد می‌کند که محیط زیست برای برخورد با متخلفان دست به کار می‌شود.
محیط زیست مازندران هشدارهای لازم را برای شالیکارانی که اصرار به آتش‌افروزی در اراضی کشاورزی داشته باشند صادر کرده و در شهرهای آمل، بابل، قائمشهر و ساری برای تعدادی از این افراد پرونده‌سازی شده است.
صاحبنظران بر این باورند علاوه بر فرهنگ‌سازی که اقدام مؤثری برای پیشگیری این چالش محسوب می‌شود، استفاده از کمباین‌های کاه خردکن می‌تواند مُهر پایانی بر این آتش‌افروزی باشد.
اجرای طرح‌های تشویقی برای کشاورزانی که از این کمباین‌ها استفاده کنند سبب خواهد شد نه تنها کاه‌های خرد شده به عنوان یک کود مؤثر در این اراضی عمل کند، بلکه دیگر کشاورز رغبتی به آتش زدن کاه و کلش ندارد.

طرح‌های تشویقی
در این زمینه، معاون اداره کل حفاظت محیط زیست مازندران اظهار کرد: ارائه طرح‌های تشویقی برای کشاورزان در صورت آتش نزدن کاه و کلش اراضی خود بسیار کارگشا خواهد بود.
علی اکبر یداللهی بیان کرد: محیط زیست بر اساس قانون متخلفان را به مراجع قضایی معرفی می‌کند اما طرح‌های تشویقی هم گره‌گشا خواهد بود.
وی با بیان اینکه کشاورزان با آتش‌افروزی در اراضی شالیزاری دچار خسارت‌های زیادی خواهند شد، اظهار کرد: آتش زدن کاه و کلش ۲ سانتیمتر از مواد عالی و مفید خاک را از بین می‌برد که این امر در کاهش تولید سال زراعی آینده اثرگذار است.
یداللهی افزود: شالیکار مازندرانی در سال زراعی آینده باید هزینه بیشتری را برای تهیه کود پرداخت کند تا جبران سهل‌انگاری آتش‌بازی در اراضی شالیزاری را پرداخت کند.
معاون محیط زیست مازندران با اشاره به اینکه خود کاه در داخل زمین شالیزاری به کود مقوی تبدیل خواهد شد، ادامه داد: باید این اهمیت و اقدام مهم برای کشاورز مورد تأکید قرار گیرد و فرهنگ‌سازی شود.
وی اظهار کرد: در سال‌های اخیر کمباین‌های مکانیزه جدیدی وارد بازار شده که کاه‌ها را خرد و در زمین پخش می‌کنند و استفاده کشاورز از این دستگاه‌ها باید در دستور کار قرار گیرد.