استغفار زیاد چهار خاصیت دارد: اول «جَعَلَ اللهُ لَهُ مِن کُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ فَرَجاً» انسان گاهی بیخودی غصه‌اش می‌شود. هر چه هم فکر می‌کند که چه شده من گرفته‌ام خیلی ناراحتم، نمی‌فهمد. در این حال تسبیح را بردار و 100بار استغفار کن، حالت جا می‌آید.
دوم «وَ مِنْ کُلِّ خَوْفٍ امْناٰ» می‌گویند زلزله می‌آید، این‌ها همه‌اش حرف است. استغفار کن. وقتی که بمب می‌آمد من در خانه استغفار می‌کردم، بمب آمد و به امامزاده یحیی(ع) اصابت کرد، قوطی زردچوبه منزل ریخت، اما ما هیچ‌ طورمان نشد. 
سوم «وَ مِنْ کُلِّ ضیقٍ مَخرَجاً» سفته‌هایت عقب افتاده، صاحبخانه جوابت کرده، استغفار که بکنی، راحت می‌شوی. 
یک بنده خدایی چک‌هایش عقب افتاده بود، شب غصه‌اش شده بود که چه کار کند، نصف شب از خواب بیدار شد به در خانه خدا رفت، به خدا گفت: خدایا آبروی من در بازار در خطر است، خودت کارم را درست کن.
صبح دم در حجره رفت، یک نفر از رفقا آمد و همان مقدار پول را به او داد و گفت: من این پول را پیش تو امانت می‌گذارم، اگر لازم داشتی خرج کن، هر وقت خواستم چند روز جلوتر به تو تلفن می‌زنم. 
چهارم «وَ یَرزَقَهُ اللهُ مِنْ حَیْثُ لٰایَحْتَسِبُ» از جایی که گمان ندارید پول به شما می‌رسد، پس اگر رزق می‌خواهید استغفار کنید. همه رزق هم پول و دارایی نیست رزق معنوی مهم‌تر است.