ایمان، خود عملی قلبی است، به این معنا که انسان باید با قلب خویش متعلقات ایمان را بپذیرد. اما پس از تحصیل ایمان چگونه باید آن را حفظ و تقویت کرد؟ برای ثابت قدم ماندن در مسیر ایمان و رهایی از دام‌های شیطان باید به رابطه ایمان و عمل توجه داشت و از آن غفلت نورزید. ایمان ما اعمالی را اقتضا دارد و ما باید تلاش کنیم به این اقتضا عمل کنیم. ما می‌دانیم انفاق گرچه به نیمی از خرما، امری مطلوب است. بنابراین شایسته است به همان اندازه که برای ما میسر است، انفاق کنیم و انجام این عمل نیکو را حواله ندهیم به زمانی که ثروتمند شویم. همین الان اگر یک دانه خرما دارید، نیمی از آن را خود بخورید و نیمی از آن را انفاق کنید. اگر به مقتضای ایمان عمل کنیم، این عمل سبب رشد و تقویت ایمان ما می‌شود. ایمانِ تقویت شده هم در عمل تأثیر گذاشته، اعمال نیکوتری از انسان سرمی‌زند.