دکتر یراق‌بافان دکترای جامعه‌شناسی دارد و علاوه بر اجرا استاد دانشگاه است.
با او درباره سفرهایش به مشهد و حس و حالش نسبت به امام رضا(ع) گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

آقای یراق‌بافان عازم مشهد هستید، در حرم مطهر رضوی اجرا دارید؟
هم حرم مطهر و هم برای صدا و سیما.

چه خاطره به یاد ماندنی از اجراهای زنده در کنار حضرت رضا(ع) دارید؟
چون اجراها در حرم منور در محضر حضرت رضا(ع) است سعی می‌کنم به این نکته توجه داشته باشم که حضرت زنده، حاضر و ناظر هستند همان طور که در زیارت‌نامه ایشان در ورود به حرم مطهر می‌خوانیم که ایشان می‌شنوند و می‌بینند، به همین دلیل در اجرا حتی یک جمله هم که گفته می‌شود خیلی باید به آن دقت کرد تفاوتی هم ندارد که در حرم برای 100 هزار زائر اجرا داشته باشی یا برای یک عده خیلی زیاد.
بالاخره در مناسبت‌های خاص مثل لحظه تحویل سال که چند میلیون نفر حضور دارند یا مناسبت‌هایی مثل شهادت یا تولد حضرت رضا(ع) تعداد بیشتری زائر آنجا هستند و حس آن‌ها به کسی که دارد صحبت می‌کند و پشت تریبون قرار می‌گیرد و حرف می‌زند منتقل می‌شود. 

وقتی این اجرا در مکانی مثل حرم مطهر رضوی دارد اتفاق می‌افتد حس و حال خودتان چطور است؟
از نظر من حس بسیار خوب و در عین حال انرژی‌بخش و پر از معنویت است.

آستان قدس رضوی در سال‌های اخیر در حرم مطهر رضوی استودیویی را تجهیز کرده و این امکان فراهم شده که از پشت‌بام حرم منور مجری‌ها برنامه اجرا کنند و در مناسبت‌ها مثل دهه کرامت مردم می‌توانند به طور زنده برنامه‌ها را ببینند و دل‌هایشان با حضرت اتصال پیدا کند، نظرتان در این باره چیست؟
من بیش از 30سال است اجرا می‌کنم از زمان قدیم که امکان اطلاع‌رسانی و پخش زنده از حرم مطهر نبود و به خاطر دارم مجوزهایی که برای برنامه‌ها صادر می‌شد چقدر محدود و فضا هم کاملاً غیرتلویزیونی بود، یعنی فقط دوربینی می‌رفت بالای پشت‌بام حرم مطهر و مجری برنامه‌اش را اجرا می‌کرد.
بعدها که خیلی فضا بهتر شد نهایت داربستی می‌زدند با یک چادر برزنتی یا سایه‌بان تا مجری اجرا کند. ولی اکنون در سال‌های اخیر مثلاً 8-7 سال گذشته اتفاق‌های خیلی مبارکی افتاد و ضمن طلب رحمت و مغفرت برای تولیت فقید مرحوم آیت‌الله طبسی که ایشان هم خیلی دغدغه داشتند اما ما شاهد بودیم از زمان حجت‌الاسلام والمسلمین رئیسی و بعد الان حجت‌الاسلام والمسلمین مروی ساخت و سازهایی به تناسب برنامه‌های تلویزیونی در حرم مطهر اتفاق افتاده، مثلاً در صحن انقلاب روبه‌روی پنجره فولاد استودیو داریم یا استودیو کاملاً تلویزیونی و مجهز در صحن آزادی ساخته شده که مجموعه این اتفاق‌ها سبب شد مخاطب غیرحاضر که از طریق رسانه همراه است یا بهتر است بگویم زائر غیرحاضر که از راه دور برنامه را می‌بیند در زیارت شریک شود.
به همین جهت اتفاق‌های بسیار مبارکی رخ داده که ما هر ماه و هر سال شاهد افزایش استانداردسازی‌ها برای برنامه‌سازی تلویزیونی در حرم مطهر هستیم. از نظر من این مقوله خیلی زیاد پیشرفت کرده اما باز هم جای کار دارد. به طور مثال استاندارد سازی‌هایی که در حال انجام است ادامه پیدا کند مثلاً مطلوب‌سازی شیشه‌ای استودیوها می‌تواند مقداری در کنترل صدا یا شرایط جوی مؤثر باشد. این‌ها قابل ارتقاست و می‌دانم هم شخص تولیت جناب حجت‌الاسلام والمسلمین مروی و هم دوستانمان در مرکز ارتباطات و رسانه دغدغه دارند. 

شما حضرت رضا(ع) را به چه صفتی می‌شناسید؟
ما در اذکار هم داریم که هر حاجتی داری خدا را متناسب با آن حاجت به این صفت صدا کنید مثلاً اگر بیمار هستید و طلب شفا می‌کنید بگویید یا شافی، اگر حاجتی دارید یا قاضی الحاجات بگویید.
حضرت رضا(ع) هم که اسما، صفات، کنیه‌ها و القاب مختلفی دارند و من به تناسب زمان‌های مختلف، با اسما و صفات مختلف ایشان را صدا می‌کنم، من لقب امام رئوف(ع) را برای ایشان خیلی دوست دارم مثل زمانی که بچه‌ای خودش را برای پدر و مادر لوس کرده و گردن کج می‌کند وقتی بخواهم تمنای دریافت مهربانی کنم ایشان را با این اسم صدا می‌زنم، یا اگر جلسه علمی باشد و نکته و روایتی از ایشان بخواهم بگویم یا خودم بخواهم توسل علمی کنم ایشان را با لقب عالم آل محمد(ع) خطاب می‌کنم، اما آن چیزی که به نظرم کمتر گفته شده و خیلی بزرگان به آن سفارش کردند این است کسانی که خیلی گره در کارشان می‌افتد حضرت را با تعبیر «غوث اللهفان» (ای فریادرس بیچارگان) بخوانند.

چه تعبیر عجیبی است...
دقیقاً! کسانی که گره زیادی در کارشان می‌افتد بزرگان ما سفارش کردند به این ذکر غوث اللهفان.
معین الضعفا، انیس النفوس و شمس الشموس القاب هستند اما من معمولاً با این سه لقب «امام الرئوف»، «عالم آل محمد(ع)» و «غوث اللهفان» حضرت رضا(ع) را صدا می‌زنم.

خبرنگار: صدیقه رضوانی‌نیا