به گزارش آستان‌نیوز، در ابتدای ورود به آسایشگاه جانبازان تابلویی منقش به عکس جانباز شهید محمدجواد غلامی خودنمایی می‌کرد که مزین به آیه 3 سوره حجرات بود: «أُولئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوى» به راستی جانبازان مصداق بارز این آیه شریفه هستند و خداوند متعال دل‌هایشان را با تقوا آزمود. 
وقتی با هماهنگی و سفارش حاج آقا‌دوان، مسئول فرهنگی مرکز توان‌بخشی خواستم با یکی از این دلاورمردان هشت سال دفاع مقدس گفت‌وگوی کوتاهی داشته باشم، تا صحبت از رسانه شد از پاسخ دادن طفره رفتند و دیگری را معرفی ‌کردند؛ با قول به اینکه اسمی از شما برده نمی‌شود وقتی از فردی که از سال 1364 مجروح نخاعی شده و روی تخت، ثابت خوابیده، می‌پرسم چه مشکلی دارید؟ با لبخند ملیحی پاسخ می‌دهد: هیچ مشکلی ندارم... می‌پرسم: از امام رضا(ع) چه می‌خواهید؟ و جواب می‌شنوم: شفای همه مریض‌ها. 
صدای دلنوازی در فضای آسایشگاه بلند می‌شود؛ «ای صفای قلب زارم هر چه دارم از تو دارم»؛ بوی عود، پرچم امام مهربانی‌ها، بغض‌هایی که می‌ترکد.
پا به جایی گذاشته‌ام که در واقع محل عروج شهداست؛ مسئول فرهنگی مرکز توان‌بخشی جانبازان می‌گوید: از سال 1362 که این مرکز راه‌اندازی شده 80جانباز سرافراز در همین آسایشگاه به درجه رفیع شهادت رسیده‌اند. به قول شهید مصطفی چمران «وقتی عقل عاشق می‌شود؛ عشق عاقل می‌شود؛ آن گاه شهید می‌شوی». 
در آسایشگاه به جانبازی عراقی برمی‌خورم که در عملیات مرصاد در سال 1367 مجروح شده است. می‌گوید: معلولیت به خصوص نخاعی خیلی سخت است اما راضی‌ام به رضای خدا.
خادمان کیک تولد و تبرکی حرم مطهر رضوی را می‌آورند، همه جانبازانی که می‌توانند از تخت جدا شوند دور میز جمع می‌شوند؛ کیک به یمن تولد امام مهربانی‌ها برش می‌خورد و من و همه خادمان آستان امام رضا(ع) خوشحالیم که برای حتی لحظاتی هم که شده با نام علی بن موسی الرضا(ع) توانسته‌ایم لبخندی، قطره اشک شوقی، توسل و تمسک به امام مهربانی‌ها و حس خوبی را در این مکان مقدس که در واقع «موزه زنده مقاومت» است؛ ایجاد کنیم.