صبح روز گذشته مردم مشهد از جای‌جای این شهر خود را به میدان شهدا رساندند تا در اجتماع بزرگ صادقیون که از ساعت 9 صبح آغاز شد، حضور پیدا کنند. مسئولان استانی نیز با اقشار مختلف مردم و هیئت‌های مذهبی مشهد همراه شدند. 
عزاداران اجتماع صادقیون که با وجود بارش باران از ساعتی پیش از شروع رسمی مراسم، در عرصه میدان شهدا گرد هم جمع شده بودند، رو به سوی حرم مطهر امام رضا(ع) دل‌های ماتم‌زده خود را راهی بقیع کردند و زیارت‌نامه امام صادق(ع) رئیس مذهب شیعه را قرائت کردند. در بخشی از این زیارت آمده است: «سلام بر تو اى هدایتگر گمراهان، سلام بر تو اى آرامش مطیعان، گواهى مى‌دهم اى مولایم که تو در مسیر هدایتى ریسمان مستحکم، خورشید نیمه روز، دریاى کرم، پناهگاه مردم و الگوى برتری...».
پسر مرحوم سیدرضا مؤید که از شاعران پیشکسوت اهل بیت(ع) در مشهد بود، به یاد پدر مرحومش ابیاتی را برای ذکر مصیبت امام صادق(ع) خواند و پس از آن، عزاداران امام ششم شیعیان حضرت امام جعفر صادق(ع) با روضه‌خوانی و مرثیه‌سرایی حاج احمد واعظی همراه با ابرهای بهاری گریستند و برای ادامه مراسم به سمت حرم مطهر رضوی حرکت کردند تا این مصیبت را خدمت ولی‌نعمتشان حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) تسلیت بگویند.
در این اجتماع باشکوه، برخی از عزاداران پرچم‌های بزرگ سیاه، سبز و قرمز منقش به عبارات «یا صادق آل محمد(ع)، یا علی بن موسی‌الرضا(ع)، یا حسین شهید(ع) و یا اباالفضل(ع)» را در دست داشتند.

میهمان ویژه اجتماع صادقیون بر دوش عزاداران تشییع شد 
البته امسال اجتماع صادقیون مشهد، میهمان ویژه‌ای نیز داشت. مردم عزادار مشهد  پیکر شهید تازه تفحص شده دفاع مقدس یعنی شهید مجید شخصی را نیز بر دوش خود تا حرم مطهر رضوی تشییع کردند و پس از آن، پیکر این شهید برای تدفین به محل صورت قبر خود در بهشت رضا(ع) منتقل و به خاک سپرده شد.
در مسیر حرکت، عزاداران نوای «کشته شد از زهر کینه، صادق آل عبا، یا ابا صالح بیا» و همچنین «دشمنت کُشت ولی نور تو خاموش نشد، آنکه فانی نشود نور خداست» را همراه با مرثیه‌سرایان مذهبی زمزمه کردند و از میان قطرات اشک آسمان، بوی اسپند و کندر و صدای دمام‌زنی دسته‌های عزاداری خود را به حرم مطهر رضوی رساندند.
در پایان این اجتماع، عزاداران با ورود به حرم مطهر رضوی و حضور در رواق امام خمینی(ره) به سخنرانی نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی گوش سپردند.

امامت سیاسی، دلیل نفرت دشمنان اهل بیت(ع) بود
آیت‌الله سیداحمد علم‌الهدی در آیین عزای سالروز شهادت امام صادق(ع) که با حضور انبوه زائران، مجاوران و اقامه‌کنندگان اجتماع صادقیون مشهد در رواق امام خمینی(ره) حرم مطهر رضوی برگزار شد، گفت: ارزشمندترین سوگواره امام صادق(ع)، همین محفل و مجلسی است که شما در آن هستید؛ همین که روی فرش علی‌‌بن موسی‌الرضا(ع) برق اشک خود را به ساحت قدسی نوه مکرم آن ولی خدا نشان می‌دهید تا عزادار امامی باشید که حرم ندارد و امروز به ‌جز تعداد مختصری از شیعیان، هیچ‌کس در جوار مرقد مطهرش اقامه عزا نمی‌کند.
نماینده ولی‌فقیه در استان خراسان رضوی با تأکید بر ضرورت شناخت دلایل مظلومیت امام صادق(ع) خاطرنشان کرد: شهرت اصلی امام صادق(ع) در میان ائمه اطهار(ع) به علم، دانش و تربیت اصحاب و شاگردان است؛ اما آنچه باید در روز شهادت ایشان بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد، مظلومیت این امام همام و فلسفه مظلومیت ایشان است. باید بدانیم دلیل مظلومیت امام صادق(ع) چه بود و اساساً چرا حضرت تا این اندازه با برخورد قهری، سلبی و جنایتکارانه حاکمیت وقت روبه‌رو می‌شد.
وی ادامه داد: از وجود اقدس امام صادق(ع) نقل شده که فرمود «مَن لَم یَعرِف سوء ما اتی عَلَینا مَن ظَلَمنا وَ ذهاب حَقنا وَ ما رَكبنا بِه فَهُوَ شَریك مَن اَتی اِلَینا فیما وَ لینابه» یعنی هرکس برای درک ظلمی که بر ما رفت، تلاش نکند و بر آن نکوشد، شریک همان ظالمی است که در مقابل ما عمل کرده است. این حدیث راوی اهمیت این شناخت است.
آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: همه باید بدانند که این ظلم به ‌طور انحصاری بر امام صادق(ع) روا داشته می‌شد و سایر علمای بلاد اسلامی نه تنها مورد ظلم نبودند؛ بلکه از طرف حاکمیت منصور دوانیقی ملعون حمایت می‌شدند. این ظلم هم محدود به خوراندن زهر و شهادت حضرت نیست؛ بلکه مربوط به تلاش مستمر و مداوم بنی‌عباس برای سرکوب و تحقیر جریان تشیع است که در طول سالیان دراز دنبال شد.
عضو مجلس خبرگان رهبری تأکید کرد: نه تعلیم دین، نه تربیت شاگرد و نه آموزش علوم طبیعه هیچ‌کدام علت اصلی مظلومیت حضرت نیست. امام صادق(ع) فقط یک عالم نبود که عده‌ای دورشان را بگیرند و فقط علوم دین فرابگیرند. امام صادق(ع) در مقام حجت بالغه الهی ادعای امامت داشت و این ادعا از نظر دستگاه حاکم به عنوان یک آفت قطعی در برابر استمرار قدرت و حکومت آن‌ها به شمار می‌رفت. اگر امام صادق(ع) در امور سیاسی مداخله نمی‌کرد و در برابر حکومت عباسیان ادعایی نداشت، مسلماً این ظلم و ستم در حق حضرت روا داشته نمی‌شد.
وی با بیان اینکه امامت سیاسی، تکلیف ذاتی ائمه اطهار(ع) بوده است، گفت: امام فقط شاگردپرور و عالم نیست. اصل امامت به تشکیل نظام رهبری و تشکیلات حکومت اجتماعی است. عمده وظیفه امام به این است که در پیشامد شرایط و موقعیت‌ها، یک نظام حاکمیتی تشکیل بدهد و به موازات امامت مرامی، امامت سیاسی جامعه را هم به دست بگیرد.
آیت‌الله علم‌الهدی بیان کرد: سرچشمه همه مظالمی که در حق اهل بیت(ع) روا داشته شد، همین امامت سیاسی بود. به‌ خاطر همین موضوع بود که علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) را در محراب، حسین ‌بن‌علی(ع) را در گودی قتلگاه و سایر امامان معصوم(ع) را هر کدام در یک مقام به شهادت رساندند و در طول حیات بابرکتشان نیز انواع و اقسام جنایت‌ها را در حق آن‌ها و پیروانشان انجام دادند. امامت سیاسی، دشمن دارد. دشمنی که یک زمان حتی در مسجد شمشیر بر فرق ولی خدا می‌زند، یک زمان با اسب بر پیکر امام شهید می‌تازد و یک زمان نیز همچون منصور دوانیقی ملعون، امام صادق(ع) را با دست بسته و لباس خانه در خیابان پشت اسب می‌کشاند. این قساوت دشمن خداست و امروز هم دشمنان دین این‌چنین هستند.
امام جعفرصادق(ع) در ۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شدند. آن حضرت در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد(ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر(ع) کسب فیض کرد و پس از شهادت پدر بزرگوارش در ۳۱ سالگی به امامت رسید و با پایه‌ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگهداشتن شریعت محمدی(ص) شد.
دوران امامت ۳۴ ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در ۶۵سالگی بر اثر توطئه‌های منصور عباسی در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسید. مزار شریف آن حضرت در قبرستان بقیع در مدینة‌النبی قرار دارد.

خبرنگار: معــصومــه مــؤمنیان