حادثه تروریستی مسجد امام زمان(عج) شهر هرات یک بار دیگر بحث حضور و فعالیت داعش در افغانستان را در کانون توجه قرار داد، به‌ویژه اینکه عملیات اخیر دومین حمله تروریستی به شیعیان در کمتر از 10روز گذشته بوده است. در این مورد دو نکته قابل ذکر است:
1- مقامات امارت اسلامی طالبان مدتی است مدعی نابودی کامل داعش در افغانستان هستند و تأکید دارند اگر در این میان مشکلات امنیتی هم وجود دارد، به‌طور خاص نتیجه کم‌کاری و حتی دسیسه‌چینی همسایگان است. اظهارات چند روز پیش متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان در متهم کردن سه کشور همسایه به تأمین نیرو، تجهیز و آموزش داعش دقیقاً در همین راستا انجام گرفت. اما عملیات‌های تروریستی اخیر علاوه بر اینکه استمرار فعالیت داعش در افغانستان را نشان می‌دهد، این موضوع را هم آشکار می‌کند که مسئله حضور گروهک تروریستی در منطقه با فرافکنی  و مقصر جلوه دادن دیگران قابل حل نیست، بلکه در سایه همکاری، تعامل و درک کشورهای منطقه از ملاحظات سیاسی و امنیتی یکدیگر حاصل خواهد شد؛ همان نکته‌ای که سفیر جمهوری اسلامی در کابل پس از حملات اخیر و با شریک خواندن کشورها در مبارزه با این تهدید مشترک، مورد تأکید قرار داد.
2- محدود کردن داعش به یک چارچوب سازمانی و تشکیلاتی مشخص،  اشتباهی بزرگ محسوب می‌شود، چرا که داعش یک طرز تفکر و ایدئولوژی است که از ظرفیت جذب و همراهی اشخاص و گروه‌های تروریستی مختلف برخوردار است. دقیقاً به همین دلیل است که پاکستان تفاوتی میان داعش و طالبان پاکستانی قائل نمی‌شود و جمهوری اسلامی گروه‌های تروریستی جیش‌العدل و داعش را در یک راستا می‌نگرد. در افغانستان هم طالبان این نکته را در نظر بگیرند که بیش و پیش از مبارزه با سازمان و تشکیلات داعش، باید مانع گسترش تفکرات و ایدئولوژی‌های داعشی و یا داعش‌پسند در این کشور شوند. به عنوان نمونه در بحث شیعیان باید گفت اگر چه دیدگاهی که حملات اخیر را بر مبنای ایجاد تفرقه میان امارت و شیعیان و یا جمهوری اسلامی ایران تحلیل می‌کند کاملاً درخور تأمل به نظر می‌رسد، اما عملکرد مقامات و مسئولان امارت هم نباید به‌گونه‌ای باشد که جدایی و تشخیص تفکرات و عملکرد آن‌ها با دیدگاه داعش در مورد شیعیان به دشواری انجام گیرد.