نوغان‌داری در ایران تاریخ پر فراز و نشیبی را پیموده است كه دوره فراز آن در عهد صفویه و فرود آن در عهد قاجاریه مشهود بوده است. در واقع به‌ لحاظ اقتصادی و فرهنگی، كرم‌ ابریشم رنسانس هنر و صنعت آسیا را پایه‌گذاری كرد. در ایران نیز كرم‌ ابریشم از آنچنان اهمیتی برخوردار بود كه جمشید (پادشاه هخامنشی) رواج و توسعه پرورش كرم‌ ابریشم در ایران را بخشی از اقدامات مهم خویش می‌شمرد یا اینكه در قرون اخیر بخش عظیمی از نوشته‌های غربی‌ها در مورد ایران طی سده نوزدهم به ابریشم (ابریشم گیلان) اختصاص یافته است. صنعتی که با این قدمت هنوز با مشکلات عدیده ای مواجه است.
به گفته رضا صورتی زنجانی رئیس مرکز تحقیقات ابریشم، بعد از دو دهه رکود در تولید، طی چند سال گذشته با اجرای سیاست‌های حمایتی دولت مردمی سیزدهم، این صنعت با استقبال دو برابری بهره‌برداران برای تولید پیله مواجه بوده است تا جایی که در سال گذشته میزان تولید از 4هزار جعبه به 8هزارو600 جعبه تخم نوغان داخلی افزایش داشته است که با توزیع این مقدار تخم نوغان تقریباً یک‌هزارو700 تن پیله و معادل 270 تن نخ ابریشمی تولید شده و حاکی از ارتقای خوداتکایی تولید نخ برای رفع نیازهای صنعت فرش کشور است.

ضرورت ورود بخش خصوصی
بخشدار بابلکنار ضمن اشاره به ضرورت ورود فناوری به این صنعت گفت: نوغان‌داری نیازمند جذب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی است.
عیسی نصراللهی اظهار کرد:  ۲۸ روستا از ۴۲ روستای بخش بابلکنار در صنعت نوغان‌داری فعالیت دارند که بیشتر شامل روستاهای بالادست منطقه می‌شود و در این راستا بیش از 12 دوره آموزشی در سطح بخش بابلکناربه منظور رونق و بهبود کیفیت تولید پیله ابریشم جهاد کشاورزی در حوزه قلمه زنی نهال توت، کلیات پرورش نوغان و نخریسی پیله‌ها برگزار شده است.
وی از حمایت مالی ۱۰۵ پروژه احداث و تجهیز تلنبار نوغان‌داری و کارگاه تولید نخ ابریشم خانگی با جذب اعتبار بیش از ۶۷ هزار میلیون ریال با همکاری صندوق کارآفرینی امید، بنیاد برکت و بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در چند سال اخیر در این حوزه خبر داد.
نصراللهی از توزیع ۷۰۰ جعبه بین پرورش‌دهندگان منطقه بابلکنار در سال ۱۴۰۲ خبر داد و افزود: ۲۰ تن پیله در این طرح جمع آوری شد.
وی یکی از مشکلات تولیدکنندگان را عدم توزیع نهال به موقع برای کاشت برشمرد و گفت: توزیع نهال بی‌کیفیت و بی‌هنگام سبب خشک شدن این نهال‌ها شده و یا بازدهی لازم را ندارد.
بخشدار بابلکنار با اشاره به اینکه درصدد رایزنی برای جذب سرمایه‌گذار به منظور احداث کارخانه جهت اجرای مراحل خشک کردن پیله و نخریسی هستیم گفت: برای این مهم قول مساعد همکاری  آماده‌سازی سوله 3 هزار متری مناسب داده شده است.
وی افزود: سرمایه‌گذار عنوان کرده برای احداث چنین کارخانه‌ای نیازمند ۱۰۰ تن پیله در سال است که با این امر نیز موافقت شد؛ زیرا این ظرفیت وجود دارد از بخش لفور، بابلکنار و بندپی شرق  وغرب این میزان را فراهم کنیم، اما سرمایه‌گذار به دنبال تضمین بانکی برای تحقق این امر است که در حال حاضر مذاکرات ما به بن‌بست خورده است.
وی ادامه داد: اگر فرماندار بابل و استانداری مازندران در این حوزه به ما کمک کنند و رایزنی لازم انجام شود، ما نیز قول آماده کردن این میزان پیله را خواهیم داد.
نصراللهی گفت: این سرمایه‌گذار که خود در صنعت فرش فعالیت داشته و از فرزندان این منطقه است، عنوان کرده آمادگی دارد در صورت قبول تضمین بانکی، چندین میلیارد تومان هزینه کرده و کارخانه را به دستگاه خشک کن و نخریسی بدون درخواست ریالی از دولت تجهیز کند، منتها این اقدام وی به تدریج و در چند مرحله انجام می‌شود.
وی تصریح کرد: اگر این صنایع تبدیلی در همین استان و این منطقه فعال شود؛ می‌تواند از کل مازندران ، گیلان و گلستان آورده داشته و پرورش‌دهندگان دیگر مجبور نمی‌شوند پیله را با قیمت کمتر به‌واسطه‌ها بفروشند.بخشداربابلکنار یادآور شد: این صنعت گذشته از کاربرد در حوزه صنعت فرش در تولید پارچه‌های ابریشمی نیز نقش مهمی دارد، با توجه به اینکه با کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز ارتباط داریم، کارهای ابریشمی تقاضای زیادی دارند و کشورهای عربی خریداران خوبی برای پارچه‌های ابریشمی هستند.
وی افزود: سطح تقاضا بالاست اما بازاری در استان وجود ندارد، بنابراین  فراوری آن به استان‌های دیگر می‌رود.نصراللهی تصریح کرد: با توجه به سابقه تاریخی که منطقه بابلکنار در این صنعت دارد اگر چنین ظرفیتی باشد، مردم به این صنعت دوباره رجوع می‌کنند. اگر اقتصاد خوب باشد، این حوزه کمک درآمد خانوار خواهد شد؛ امروزه چون امکانات و حمایت مناسب نیست؛ استقبال کم است.

دغدغه‌های کشاورزان
سرپرست مدیریت جهاد کشاورزی بابل با بیان اینکه در گذشته پرورش دهندگان پیله‌ها را تبدیل به نخ کرده بعد اقدام به فروش می‌کردند در این رابطه اظهار کرد: امروزه نوغان‌داران پیله تر را می‌فروشند زیرا نبود زیرساخت‌های لازم دراین حوزه انگیزه فعالیت را کاهش داده است .
آهنگری بزرگ‌ترین معضل دراین صنعت را کاهش توتستان، نبود صنایع فراوری پیله تر و نبود سرمایه‌گذار بومی برای خرید پیله ذکر کرد.
وی با اشاره به اینکه این صنعت نیازمند سرمایه گذاری در حوزه صنایع تبدیلی است، گفت: بابل نه تنها در تولید میزان پیله بلکه در کیفیت و میزان عیار نخ ابریشم نیز رتبه نخست استان را به خود اختصاص داده است.
وی تصریح کرد: مرکز تولید نوغان‌داری در بابل بخش بندپی غربی، بندپی شرقی و منطقه بابلکنار است ولی به سبب نزدیکی این مناطق به اراضی ملی و مشکلاتی که با منابع طبیعی در خصوص غرس درخت توت به‌عنوان تنها غذای کرم ابریشم دارند، این صنعتگران با مشکل عدیده مواجه هستند.