
«نوشابیه»سرایی!
میم .ظرافتی
اگر با دیدن تیتر بالا برایتان سؤال پیش آمده که «نوشابیه» چیست و چگونه و چطور است، حق دارید. «نوشابیه» گونهای از شعر امروزی و مخصوص قرن21، ویژه عصر فضای مجازی و شبکههای اجتماعی است. برای خودش پیشینه و سابقه خیلی خیلی قدیمی هم دارد. زمان قدیم برخی شعرا، برای چاپلوسی و مدح سلاطین، «مدیحه» میسرودند، صفات عجیب و غریب مثبت برای آنها میتراشیدند و صله و پاداشهای خوبی هم میگرفتند. امروزه که این رسم فجیع از مُد رفته، برخی شاعران در گروههای مختلف فضای مجازی برای «ادامنه» (جمع مکسر ادمین) نوشابه باز میکنند ولو مجازاً صله هم نگیرند. فرق مدیحه و نوشابیه هم این است که در اولی هدف، صله گرفتن است و در دومی شاعر چه بسا ادمین محترم را به بهانه تعریف و تمجید، دست هم میاندازد. ذیلاً توجه شما را به یک نمونه «نوشابیه» جلب میکنیم که احیاناً اگر مدیر گروه، کانال و اینجور جاهایی هستید، حواستان باشد اعضا با «نوشابیه»سرایی خامتان نکنند و از شما امتیاز ویژهای نگیرند:
ای جناب هلو، مدیر گروه!
ناظمِ نظم بینظیر گروه
طعم حرفت شلیل و شفتالو
نکتههایت به رنگ آلبالو
جان من فدای دست و پاهایت
جان دیگران فدای صد جایت
شب زِ چشمت ستاره میبارد
صبح فردا دوباره میبارد
در ثنایت زبان نشد قاصر
مثل در گِل نماندنِ قاطر!
در بزرگی به چشم من کوهی
در لطافت به جسم من روحی
مثل تو من ندیدهام جایی
بس که خوبی و دبش و آقایی
از نگاهِ شعر من تو یلدایی
خُنُک و سیَه، بلند و بالایی
الغرض ای مدیرِجان، جانان
تو برایم دوایی و درمان
وقت آن شد که با تو راز کنم
و برایت نوشابه باز کنم*
*یعنی ما الان حیران ماندیم که شاعر در بیتهای اول تا یکی مانده به آخر چه کار کرده که تازه آخرش گفته میخواهم برایت نوشابه باز کنم؟
برچسب ها :
ارسال دیدگاه