آمده‌ایم برای خداحافظی. خداحافظی با مردی که صدایش برای بیشتر ما آشناست. صدایی که برای ما زائران حرم منور امام رضا(ع) با تصویر گنبد و گلدسته گره خورده و بارها هر که دلشکسته و تنها آمده، یادآور شده در این دیار هر که بیاید غریب نیست.ایستاده‌ام مقابل مهدیه و به این فکر می‌کنم مسجد، مهدیه یا تکیه، اسمش هر چه باشد فرقی نمی‌کند، وقتی پایت به مجلس اهل‌بیت(ع) باز می‌شود، سرنوشتت سر و شکل دیگری به خود می‌گیرد. سرنوشتی که انگار ابتدایش با خودت است اما انتهایش نه. نمی‌دانی زیر سایه این خاندان بناست تا کجاها بروی و چه روزهایی را تجربه کنی، تنها می‌دانی زیر پایت محکم است و پشتت هم قرص. تعطیلی و بازنشستگی هم ندارد. درست مثل سید جعفر ماهرخسار که کمی دیگر بناست روی دست‌های مردم از در این خانه تا خانه آخرت بدرقه شود. روضه‌خوان قدیمی شهر که 52سال مرثیه‌سرای خاندان اهل‌بیت(ع) بود و به آن افتخار می‌کرد و می‌گفت: «مداح شدم و به همین هم افتخار می‌کنم، راستش سراغ کار دیگری هم نرفتم... بیش از ۵۲سال است مداح هستم، این کار برکات بسیاری داشته است. الحمدلله از برکت امام حسین(ع) هرجایی رفتم این مردم به حرمت آقا امام حسین(ع) به من هم احترام گذاشتند، تاکنون هم در زندگی‌ام به گره کور و مشکل بغرنجی برخورد نکرده‌ام و ارباب حواسش به نوکرانش است، هر چه دارم از برکت ائمه اطهار(ع) است». برکت و احترامی که امروز که روی دست‌های مردم به سمت خانه ابدی می‌رود هم معلوم و مشخص است. خانه‌ای که نه دور است و نه غریب، صحن و سرای علی بن موسی‌الرضا(ع) است که سید جعفر ماهرخسار در دوران جوانی و به برکت روضه‌خوانی مجالس امام حسین(ع) برای مرثیه‌سرایی به آن دعوت شده بود و خیلی زود اهلش شد و بعدها مهر خادمی هم به نامش خورد. حالا که روی دست‌های مردم می‌رود، ممکن است به خیلی نام‌ها بخوانندش و هر کس بخواهد برای نشان دادن قدر و قیمت آنچه او کرده، پسوند و پیشوندهای کوچک و بزرگی به نام سید جعفر اضافه کند، اما من یک نام را از همه بیشتر می‌پسندم، روضه‌خوان روضه‌های قدیمی. روضه‌هایی که سید جعفر ماهرخسار نگهدار و میراثدارشان بود. 
همراه مردم به حرم مطهر می‌رسم. خادمان حرم مطهر در باب‌الرضا(ع) به استقبال آمده‌اند. بناست در صحن کوثر بر پیکر سید جعفر نماز بخوانند و بعد هم پیکرش در صحن نو حرم مطهر به خاک سپرده شود. نماز توسط آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی امام جمعه مشهد خوانده می‌شود. آن‌ها که برای بدرقه آمده‌اند، شانه‌هایشان وقت خواندن نماز می‌لرزد. من حتم دارم امروز، هر که دلگیر و دلتنگ باشد، سید جعفر ماهرخسار دلتنگ نیست؛ تازه رنج بیماری را ترک گفته و قرار است اقامتش در این خانه آشنا و در جوار ولی‌نعمت خراسانی‌ها ابدی و همیشگی شود و چه عاقبتی از این بهتر برای روضه‌خوان قدیمی این شهر.