امام رضا(ع) را با معاصی نرنجانیم

امام رضا(ع) را با معاصی نرنجانیم

توسل به حضرت رضا(ع) برای برآورده‌شدن حاجات، از توصیه‌های همیشگی فقها و علمای شیعه است که البته آدابی دارد و اگر انسان با رعایت آن مسائل، در محضر ملکوتی حضرت حاضر شود، به یقین حاجتش برآورده خواهد شد.


 بدین مناسبت میهمان یادداشتی از فقیه و مرجع عالی‌قدر آیت‌الله کریمی جهرمی شده‌ایم تا توصیه‌های این استاد بزرگ اخلاق در اهمیت توسل و زیارت به آن حضرت(ع) و آداب آن را با گوش جان بشنویم.
 یافتن وسیله برای رو آوردن به خدا، دعا، نیایش و دفع یا رفع بلایا و گرفتاری‌ها از اموری است که مورد تأیید شارع مقدس و قرآن کریم است؛ چنان‌که خداوند کریم می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»(مائده، ۳۵) یعنی‌ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، تقوای خدا پیشه و وسیله‌ای به سوی او طلب کرده  و در راه او جهاد کنید؛ باشد که رستگار و سعادتمند شوید.
به مناسبت این ایام، عرض می‌کنیم از بزرگ‌ترین، نافذترین و مجرب‌ترین وسیله‌ها، توسل به مولانا حضرت علی بن موسی الرضا(ع) است؛ همان آقایی که از القاب مبارکشان «غوث هذه الامة و غياثها» است.

توسل به امام رضا(ع)
موضوع توسل به حضرت امام رضا(ع) از دیر زمان در میان شیعه، بلکه گروه‌های مختلف اسلامی و حتی غیرمسلمانان مطلبی مشهور خاص و عام است.
افراد بی‌شماری پیوسته به آن امام معصوم و پیشوای آسمانی متوسل می‌شوند و از نزدیک و دور در حرم شریفش حضور می‌یابند و حوائج و مطالب خود را در کنار آن روضه مقدسه و بارگاه ملکوتی، از خداوند متعال طلب می‌کنند.
به همین مناسبت، سخن تنی چند از بزرگان شیعه در این زمینه را برای آشنایی خوانندگان عزیز می‌آوریم.
مرحوم امین‌الاسلام طبرسی از اعلام قرن ششم، پس از ذکر دلایل و معجزات فراوانی که در حیات حضرت رضا(ع) از ایشان ظاهر شده، می‌گوید: «و اما آنچه برای مردم پس از وفات آن بزرگوار از برکت مشهد مقدس - قبر مطهر او ـ ظاهر شده و علامات و شگفتی‌هایی که مردم خود مشاهده و عام و خاص و دوست و دشمن تا امروز به آن اقرار کرده‌اند، بسیار زیاد بلکه از حد احصا و شمارش بیرون است. چه بسا انسانی که دچار بیماری‌هایی مانند پیسی و کوری مادرزاد بوده و به برکت آن بزرگوار و توسل‌جستن به وی، بیماری‌اش برطرف شده است. در پرتو توسل به آن حضرت، دعاها مستجاب و حاجت‌ها برآورده و سختی‌ها و دشواری‌ها اصلاح شده است».
بعد می‌فرماید: «و ما خود بسیاری از این امور را مشاهده و بدان یقین پیدا کردیم و چنان علم و آگاهی‌ای بر آن جریان‌ها برای ما حاصل شد که شک و ریبی در آن راه ندارد و اگر بخواهیم به ذکر این موارد بپردازیم از هدف کتاب که اختصار است، خارج خواهیم شد». (إعلام الوری بأعلام الهدی، ص۳۲۶)
همچنین شيخ حر عاملی، محدث نامدار شیعه در باب معجزات حضرت رضا(ع)، همان کلام طبرسی را نقل کرده و سپس می‌گوید: «و من خود بسیاری از کرامات و معجزات ایشان را مشاهده کردم و برای من صورت یقین و جزم پیدا کرد همان‌گونه که طبرسی مشاهده کرده است.
آری! این مطالب را در مدتی که مجاور مشهدالرضا(ع) بودم ـ که 26سال می‌شود- دیدم و برایم یقین حاصل شد و اما آنچه از این قبیل امور شنیده‌ام از حد تواتر بالاتر است».
بعد می‌فرماید: «و من به خاطر ندارم در این مشهد شریف دعا کرده و حاجتی را در آنجا از خدا خواسته باشم مگر اینکه بحمدالله حاجتم روا شد و مجال، گنجایش ذکر تفصیل آن مطالب ندارد و سخن به درازا می‌کشد و از این رو به اجمال اکتفا می‌کنم». (اثباة الهداة، ج3، ص298)

فضیلت زیارت حضرت
آری! زیارت و توسل به آن حضرت، مایه نجات از بلایا و امراض و مشکلات مادی و معنوی است. در باب فضیلت زیارت حضرت رضا(ع) هم روایات بسیاری وارد شده است. ازجمله مرحوم شیخ صدوق-قدس سره- از نعمان بن سعد نقل کرده، حضرت 
علی بن ابیطالب(ع) فرمود: «سَيُقتَلُ رَجلٌ مِن وُلدي بأرضِ خراسانَ بالسم ظلماً اسمه اسمي و اسم أبيه اسم ابن عمران موسی علیه‌السلام. ألا فمَن زارَه فِي غُربتِهِ غَفَرَ اللهُ عزّ وجلّ له ذنوبه ما تقدّم منها و ما تَأخَّر، و لو كانت مثل عَددِ النجومِ وقطر الأمطار و ورقِ الأشجارِ» (من لا يحضره الفقیه، ج۲، ص۵۸۴) یعنی به زودی مردی از فرزندان من در سرزمین خراسان با ظلم ظالمان مسموم خواهد شد. نام او نام من و اسم پدرش اسم فرزند عمران، موسی است. آگاه باشید هر کس او را در غربتش زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و بعد او را خواهد آمرزید.

مهم‌ترین ادب زائر 
برای زائران آن حرم قدسی و ملکوتی و سایر حرم‌های مطهر ائمه طاهرین و معصومین(ع)، آداب بسیاری است و این بحث خود تأليف مستقلی را می‌طلبد، اما یکی از آن‌ها را که چه بسا مهم‌ترین آن‌ها به شمار می‌آید در اینجا یادآور می‌شویم و آن، مراعات تقوا و پرهیزکاری است و اینکه انسان با آلودگی در آن حرم‌های مطهر وارد نشود، مگر برای تطهیر خود در حال توبه و بازگشت از گناه.
هر چند عنایات آن بزرگواران و ازجمله حضرت رضا(ع) ممکن است شامل همگان شود، ولی درباره انسان مصر بر گناه، اطمینانی نیست؛ چون خاندان عصمت از گناه بیزارند و همواره در راه مبارزه با گناه بوده‌اند و در این مسیر به شهادت رسیدند.
بعضی از بزرگان بوده‌اند که چون آمدن خود را به مشهد مقدس، مستلزم دیدار و ملاقات با پادشاه وقت می‌دانستند، به کلی از زیارت چشم‌پوشی کردند که نکند دچار ملاقات با حاکم و به حب دنیا و ریاست و جاه آلوده شوند.
مرحوم سید نعمت‌الله جزائری(ره) می‌گوید: «موثق‌ترین مشایخ و اساتید من برایم حکایت کرد که سید جلیل سید محمد، صاحب کتاب مدارک و نیز شیخ محقق شیخ حسن، صاحب کتاب معالم به کلی زیارت حضرت رضا(ع) را ترک کردند؛ زیرا بیم آن داشتند اگر به ایران بیایند، شاه‌عباس آنان را در شرایطی قرار دهد که به دیدار او بروند - با اینکه او از عالی‌ترین سلاطین شیعه و سلاطین صفویه بود؛ پس در نجف ماندند و به بلاد عجم نیامدند». (الانوار النعمانية، ج۳، ص۳۴۲)
مبادا انسان برای زیارت حضرت رضا(ع) به هر گناه و ذلتی تن دهد. زیارت آن حضرت(ع) زمانی ارزشمند است که انسان از اعمال خلاف رضای خدا دور باشد.
مرحوم آیت‌الله العظمی آقای گلپایگانی(ره) می‌فرمود در زمان پهلوی برای زیارت حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) به مشهد مشرف شدم ولی وضع حجاب زنان در مشهد به قدری بد بود و زنندگی داشت که من از مسافرت خود پشیمان شدم.
این جریان گذشت تا یک روز که از کنار خیابان عبور می‌کردم و مواظبت بسیار داشتم و حتی چشمانم را می‌بستم که نظرم به زنان نیفتد، دو سه نفر از بازاریان مشهد از مغازه‌های خود بیرون آمدند و گفتند: آقا شما این‌قدر مواظبت می‌کنید، پس ما چه کنیم که مرتب با این زنان روبه‌روییم؟آن زمان بود که آن نگرانی که از سفر خود به مشهد در دل داشتم برطرف شد، زیرا دیدم بعضی هم از حالات من به خدا و وظایف شرعی خود و به عواقب سوء شیوع گناه توجه پیدا کرده‌اند».مرحوم آقای شیخ علی اکبر مروج الاسلام(ره) که خود اهل مشهد بود و روحانی بسیار با تقوایی به شمار می‌آمد، می‌گوید: «نقل شده یکی از بزرگان فرموده وقتی من در عالم خواب به خدمت حضرت رضا(ع) مشرف شدم، دیدم زنبورهای زیادی اطراف آن حضرت را گرفته‌اند و به آن سرور، آسیب می‌رسانند. هر چه کردم نتوانستم آن‌ها را دفع کنم. صبح خواب خود را برای هر یکی از علما که گفتم، فرمودند: آن زنبورها زن‌هایی‌اند که حجاب شرعی ندارند که خود موجب زحمت زائران هم می‌شوند.(کرامات رضویه، ج2، ص200) ولی ظاهر این است انحصاری به زنان و دختران بی‌حجاب و بدحجاب ندارد؛ بلکه هر که با کارهای خلاف شرع و اصرار بر معاصی خداوند، به زیارت آن حضرت برود، همین حساب را دارد و زنبوری است که آن حضرت را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهد و آزرده‌ خاطر و رنجور می‌کند.پس بر همه زائران حضرت است که خود را از معاصی الهی دور نگه دارند و با قلوب پاک و آماده دریافت انوار الهی از آن بارگاه ملکوتی، حضرتش را زیارت کنند و برآورده‌شدن حاجات خود را از ایشان بخواهند.

برچسب ها :
ارسال دیدگاه