اهل بیت(ع) به عنوان انسان کامل، مظهر اسمای جلال و جمال الهی هستند؛ به تعبیر امام زمان(عج) قلب آن‌ها ظرف اراده خداست و آنچه خدای متعال می‌خواهد را در صورت بشری متجلی و جاری می‌کنند. اگر در میان معصومان(ع)، امام رضا(ع) به رأفت و مهربانی شهره شده‌اند به دلیل آن است در موقعیت‌هایی قرار گرفته‌اند که صفت مهربانی و رأفت الهی را بیشتر در سیره خود بروز و ظهور داده‌اند و ما انسان‌های عادی با متر‌های عادی خودمان توانسته‌ایم از این جلوه مهربانی حضرت(ع) بیشتر بهره‌مند شویم.
مهم آنکه این رأفت نه فقط درباره مؤمنان یا عموم انسان‌ها بلکه درباره دیگر موجودات هم صادق است و جریان دارد؛ چنان‌که رأفت رضوی حتی شامل حال آهو هم شده و در پی ضمانتی که‌ ایشان از آهو در مقابل شکارچی کردند، به ضامن آهو شهره شده‌اند. همچنین در برخی روایات است که حضرت ثامن‌الائمه(ع) همراه با یکی از صحابی در حیاط خانه نشسته بودند که گنجشکی در حیاط آمد و بال‌هایش را روی زمین پهن کرد؛ حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) به صحابی فرمودند: این گنجشک به ما از خطر ماری که به سمت لانه‌اش در حرکت است، پناهنده شده و جوجه‌هایش در خطر هستند، عصای من را بردار و برو آن مار را دور و منصرف کن!

درباره علاقه‌مندی‌ امام رضا(ع) به حضور همه در حرم
مرحوم شیخ حسنعلی نخودکی که در حرم مطهر امام رضا(ع) مدفون است در عالم مکاشفه می‌بیند امام رضا(ع) بر چهارپایه‌ای ایستاده‌اند و هر کس را وارد حرم می‌شود، مورد تفقد قرار می‌دهند؛ جالب آنکه مرحوم نخودکی می‌گوید برخی از زائران صورت انسانی نداشتند و چهره برزخی‌شان صورت غیرانسانی داشت!
این جلوه‌های رأفت و مهربانی که در ابعاد مختلف ‌اندیشه، گفتار و رفتار امام رضا(ع) تجلی یافته و شامل حال همه شده، سبب شده ما به حضرت ثامن‌‌الائمه(ع)، رئوف بگوییم.

بیشترین رأفت رضوی به چه کسی می‌رسد؟
در فلسفه تعبیری وجود دارد که می‌گوید سنخیت، علت انضمام و یکی شدن است، همان‌طور که اهل‌بیت(ع) با عمل‌، مظهر اسماءالله شده‌اند و مانند خدای متعال بخشنده، مهربان و ستارالعیوب هستند ما نیز برای بهره‌مندی از رأفت رضوی باید رئوف باشیم. هر چه سنخیت و مشابهت‌های ما با امام رضا(ع) بیشتر شود بهره‌مندی‌مان از رأفت رضوی هم بیشتر خواهد شد؛ قطره به دریا می‌پیوندد؛ باید سعی کنیم قطره همجنس دریا شویم تا به آن سنخیت برسیم.

آنچه باید از سبک زندگی امام رضا(ع) وام بگیریم
ما به قانون نیاز داریم اما با اخلاق زندگی می‌کنیم؛ در میان اخلاقیات به معنای فرهنگ زیبایی‌ها، آنچه می‌تواند زنده باشد و کار یک بوم نقاشی را برای ترسیم دیگر زیبایی‌ها انجام دهد، مسئله حرمت گذاشتن و احترام است و این همان چیزی است که در دنیای مدرن برایش ارزش قائل نیستند و احترام والدین، احترام بزرگان و بزرگ‌تر، احترام دین، احترام کتاب آسمانی، احترام معلم و... در دنیای امروز به‌شدت و با سرعت نادیده گرفته می‌شود، در حالی که آنچه خیمه زندگی را برپا نگه می‌دارد، عمود احترام است. باید توجه داشت انسان‌های بی‌ارزش و بدون عزت‌نفس به دیگران توهین و بی‌احترامی می‌کنند. سه ضلع حیا، عقل و برنامه‌ریزی در کنار هم می‌توانند جامعه را در امنیت و آرامش قرار دهند و صد البته در این میان، نقش مسئولان و هنرمندان و نخبگان عرصه‌های مختلف بسیار مؤثر است.