شیخ حسین انصاریان
موعظه
اگر بخواهی توبه كنی...
گناهكاری كه قصد توبه دارد بايد شرايط توبه را رعايت كند تا آن توبه هم بتواند گناهكار را نجات دهد و هم خود توبه مورد قبول وجود مقدس پروردگار قرار بگيرد. در ابتدای سوره مباركه مؤمن، وقتی حضرت حق خودش را معرفی می‌كند، می‌فرمايد: «وَ قابِلِ التَّوْبِ» خدای شما خدايی است كه توبه را می‌پذيرد. ولی اين توبه مورد پذيرش، بايد با شرايط باشد. تشبيهی برای توبه پیش از اينكه خشکشويی‌های مدرن به وجود بيايد، گروهی بودند كه از آن گروه‌ها به عنوان «غسال» ياد می‌كردند. غسال به معنای شخص رختشوی است كه به فارسی «گازر» می‌گفتند. غسال‌ها از خانه‌های متمكن و ثروتمند، اشيای قابل شستن و سنگين مانند تشک، لحاف، پرده و... را جمع می‌كردند و كنار رودها و رودخانه‌ها می‌بردند و دو چيز را هم با خودشان می‌بردند. يکی صابون بود و وسیله دیگر هم «مِغسل»؛ چوب تراشيده شده‌ای كه يک‌تكه بود. سر اين چوب يک مقدار پهن بود و لباس‌ها را مدتی در آب می‌گذاشتند، بعد به اندازه‌ای صابون به خوردلباس‌ها می‌دادند كه بتواند تمام آلودگی‌ها و چرک‌ها را برطرف كند. بعد لباس صابونی شده را روی يک تخته سنگ می‌گذاشتند و با مِغسل روی آن لباس می‌كوبيدند تا صابون و آب با كوبيدن كاملاً به خورد لباس برود و جايی را نگذارد كه آلوده بماند. بعد هم آب می‌كشيدند و پهن می‌كردند. لباس شسته و شفاف را پس از خشک شدن به صاحبانش برمی‌گرداندند و آن‌ها هم خيلی شاد می‌شدند. آيا اگر غسال لباس را كنار رودخانه نمی‌برد، صابون و مغسل به كار نمی‌گرفت، آب هم نمی‌كشيد، فقط با لفظ شستن، حتی 10 بار هم تكرار می‌كرد، لباس شسته می‌شد؟ آيات و روايات باب توبه می‌گويند اگر بخواهی توبه كنی، كار غسال را بايد انجام دهی. با «استغفر اللّه ربی و اتوب اليه» و الفاظ توبه، آلودگی‌ها از دل برطرف نمی‌شود و خدا توبه را قبول نخواهد كرد. همان طور كه لباس‌دهندگان، از غسال لباسی را قبول می‌كردند كه در عمل شسته شده باشد. در نهج‌البلاغه آمده: «قالَ عليه السلام لِقائِلٍ، قالَ بِحَضْرَتِهِ، اسْتَغْفِرُ اللَّه، ثَكَلَتْكَ امُّكَ» وقتی شخصی در محضر امام(ع) گفت: «استغفر الله»، حضرت رنجيده خاطر و ناراحت شدند، چرا كه اين گناهكار معنی توبه را نفهميده است. از جهل، بی‌خبری و ناآگاهی او ناراحت شد و فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، اين توبه‌ای كه تو دنبال آن می‌گردی، اين نيست كه انجام دادی. بلكه حروفی بود كه بر زبان تو جاری شد و تو را پاک نمی‌كند. خداوند متعال توبه را برای پاک شدن آلودگان مقرر كرده است.
گناهكاری كه قصد توبه دارد بايد شرايط توبه را رعايت كند تا آن توبه هم بتواند گناهكار را نجات دهد و هم خود توبه مورد قبول وجود مقدس پروردگار قرار بگيرد. در ابتدای سوره مباركه مؤمن، وقتی حضرت حق خودش را معرفی می‌كند، می‌فرمايد: «وَ قابِلِ التَّوْبِ» خدای شما خدايی است كه توبه را می‌پذيرد. ولی اين توبه مورد پذيرش، بايد با شرايط باشد. تشبيهی برای توبه پیش از اينكه خشکشويی‌های مدرن به وجود بيايد، گروهی بودند كه از آن گروه‌ها به عنوان «غسال» ياد می‌كردند. غسال به معنای شخص رختشوی است كه به فارسی «گازر» می‌گفتند. غسال‌ها از خانه‌های متمكن و ثروتمند، اشيای قابل شستن و سنگين مانند تشک، لحاف، پرده و... را جمع می‌كردند و كنار رودها و رودخانه‌ها می‌بردند و دو چيز را هم با خودشان می‌بردند. يکی صابون بود و وسیله دیگر هم «مِغسل»؛ چوب تراشيده شده‌ای كه يک‌تكه بود. سر اين چوب يک مقدار پهن بود و لباس‌ها را مدتی در آب می‌گذاشتند، بعد به اندازه‌ای صابون به خوردلباس‌ها می‌دادند كه بتواند تمام آلودگی‌ها و چرک‌ها را برطرف كند. بعد لباس صابونی شده را روی يک تخته سنگ می‌گذاشتند و با مِغسل روی آن لباس می‌كوبيدند تا صابون و آب با كوبيدن كاملاً به خورد لباس برود و جايی را نگذارد كه آلوده بماند. بعد هم آب می‌كشيدند و پهن می‌كردند. لباس شسته و شفاف را پس از خشک شدن به صاحبانش برمی‌گرداندند و آن‌ها هم خيلی شاد می‌شدند. آيا اگر غسال لباس را كنار رودخانه نمی‌برد، صابون و مغسل به كار نمی‌گرفت، آب هم نمی‌كشيد، فقط با لفظ شستن، حتی 10 بار هم تكرار می‌كرد، لباس شسته می‌شد؟ آيات و روايات باب توبه می‌گويند اگر بخواهی توبه كنی، كار غسال را بايد انجام دهی. با «استغفر اللّه ربی و اتوب اليه» و الفاظ توبه، آلودگی‌ها از دل برطرف نمی‌شود و خدا توبه را قبول نخواهد كرد. همان طور كه لباس‌دهندگان، از غسال لباسی را قبول می‌كردند كه در عمل شسته شده باشد. در نهج‌البلاغه آمده: «قالَ عليه السلام لِقائِلٍ، قالَ بِحَضْرَتِهِ، اسْتَغْفِرُ اللَّه، ثَكَلَتْكَ امُّكَ» وقتی شخصی در محضر امام(ع) گفت: «استغفر الله»، حضرت رنجيده خاطر و ناراحت شدند، چرا كه اين گناهكار معنی توبه را نفهميده است. از جهل، بی‌خبری و ناآگاهی او ناراحت شد و فرمود: مادرت به عزايت بنشيند، اين توبه‌ای كه تو دنبال آن می‌گردی، اين نيست كه انجام دادی. بلكه حروفی بود كه بر زبان تو جاری شد و تو را پاک نمی‌كند. خداوند متعال توبه را برای پاک شدن آلودگان مقرر كرده است.
ارسال دیدگاه
