او اعتقاد دارد اگر همه اسباب و ادوات خوشنویس و حتی دست و فکر هنرمند خطاط در خدمت دل و پاکی نیت و صداقتش نباشد، نه دوات به کار می‌آید و نه قلم و نه کاغذ. به عقیده او، هنر کار دل است و دیگر هیچ... .
به مناسبت چهاردهم تیر ماه که در تقویم تاریخ رسمی کشور به نام «روز قلم» نام‌گذاری شده، بخش‌هایی از گپ و گفت دوستانه خبرنگار قدس با این هنرمند دارای تأییدیه درجه استادی در هنر خوشنویسی که به عنوان یکی از خدمه حرم مطهر حضرت امام هشتم(ع)، مفتخر به خدمت در این بارگاه قدسی است را می‌خوانید.

نخستین استادم «پدرم» بود
سال۱۳۵۲ در یک خانواده مذهبی و دینی و در کوچه «یزدی‌آباد» در نزدیکی میدان شهدای فعلی مشهد به دنیا آمدم. پدرم مرحوم محمود قائمی از شاگردان پروپا قرص مرحوم استاد حاج علی‌اصغر عابدزاده، مؤسس انجمن پیروان قرآن مشهد بود. پدرم از همان دوران کودکی ما را با تعالیم دینی و اسلامی آشنا کرد و چون خودش یک خوشنویس تجربی در این هنر اصیل بود، من هم از دوران کودکی یعنی از سن ۷ سالگی تحت تعلیم و آموزش او قرار گرفتم و نخستین استادم، مرحوم پدرم بود. علاوه بر پدرم، افتخار شاگردی و کسب فیض از محضر استادانی همچون علی‌اکبر اسماعیلی قوچانی، عبدالصمد صمدی، محمدرضا میرزاده، حوری و صحافی مقدم را نیز داشته‌ام. به تدریج توانستم با تمرین و ممارست و عشق و علاقه‌ای که به این هنر داشتم، مدارج رسمی این هنر را طی کنم.
با تأیید و موافقت و امضای سه نفر از استادان برجسته هنر خوشنویسی در ایران یعنی استادان «کیخسرو خروش»، «عباس اخوین» و «عبدالصمد صمدی» در سال۱۳۹۸موفق به دریافت «درجه تأییدیه استادی» به عنوان «بالاترین مقام، عنوان و مدرک» در هنر خوشنویسی در سطح کشور شدم. هم اکنون ۳۵ سال است به صورت حرفه‌ای در عرصه هنر خوشنویسی در ایران فعالیت دارم.

خوشنویسی از مشهد مقدس تا مدینه منوره 
از سال ۱۳۷۹ به عنوان خدمه حرم مطهر رضوی، توفیق خدمت در بارگاه مطهر حضرت ثامن‌الحجج حضرت امام رضا(ع) به عنوان کفشدار را پیدا کردم و علاوه بر این خدمت، سعی کردم در عرصه خوشنویسی هم خدماتی را در حد توان و بضاعت هنری و حرفه‌ای به این آستان مقدس ارائه دهم که توفیق کتیبه‌نویسی در صحن جمهوری اسلامی حرم مطهر امام هشتم(ع) (در سال۸۵ یا ۸۶) نصیب اینجانب شد. علاوه بر این، خوشنویسی برای کتیبه‌های مسجد شیعیان (مسجد شیخ العمری) در شهر مدینه منوره (سال۸۶ یا ۸۷)، کتابت پرچم گنبد حرم‌های مطهر حضرات ائمه اطهار(ع) در عتبات عالیات کشور عراق، کتابت دعای فرج در ابعاد بزرگ روی سنگ فیروزه و عقیق برای نصب در سرداب مطهر حضرت صاحب الزمان(عج) در حرمین امامین عسکریین(ع) در شهر سامرای کشور عراق و البته کتابت و کتیبه‌نویسی مساجد متعددی در کشور‌های ترکیه، کانادا و افغانستان از فعالیت‌های حرفه‌ای، هنری و کاری اینجانب در عرصه خوشنویسی در طول سال‌های گذشته تاکنون به شمار می‌رود.

خوشنویسی برای تابوت برادر شهیدم 
پس از کتابت چهار جزء از قرآن کریم و پرچم‌های حرم مطهر ائمه اطهار(ع) و حضرات معصومین(ع)، یکی از به یادماندنی‌ترین خاطرات خوشنویسی من در طول زندگی‌ام تاکنون، خوشنویسی برای تابوت پیکر مطهر برادرم «شهید مجید قائمی» بود.
موضوع دیگر، خوشنویسی روی سنگ قبر مرحوم پدرم هست که هیچ وقت فراموش نمی‌کنم. مرحوم پدرم در سال۱۳۸۱ به رحمت خداوند رفت و شاید باورتان نشود در آن دوران و در حالی که غم و اندوه فراوانی داشتم، اما متن زیبایی را با قلم‌نی و به خط نستعلیق خوشنویسی کردم و به سنگتراش دادم تا آن را روی سنگ قبر مرحوم پدرم بتراشد و حکاکی کند. این دو موضوع مرتبط با هنر خوشنویسی را در دوران زندگی‌ام، هیچ وقت فراموش نمی‌کنم.

با خط کرامت و رأفت
یکی از آرزو‌هایم این است که پرچمی برای حضرت ولی عصر صاحب الزمان(عج) با خط ثلث خوشنویسی کنم. دوست دارم پرچمی را که به نام مبارک و مقدس‌ ایشان است خوشنویسی و تقدیم وجود مبارک آن حضرت بکنم.
من در دنیا توفیق نوکری و خدمت در بارگاه مطهر امام رئوف حضرت ثامن الحجج(ع) را دارم. از خداوند می‌خواهم لطف و کرامت حضرت ثامن‌الائمه(ع) شامل حال من و همه ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت(ع) شود.
امیدوارم حضرت امام رضا(ع) در روز قیامت و در صحرای محشر از روی عنایت و مهربانی خودشان و نه با خط ثلث، نستعلیق، نسخ و... که با خط کرامت و رأفت در صفحه نامه اعمال و کردار همه ما چنین بنویسند: «اینان شفاعت شده رضای آل محمد(ع) هستند...». 
خبرنگار: محمدحسین مروج کاشانی