کاهش دغدغه ارتباط و تعامل ناشنوایان با دیگران نیز از جمله ضرورت‌هایی است که باید برای آن چاره‌ای اندیشید. این در حالی است که تشکل‌های پیگیر حقوق افراد دارای معلولیت معتقدند حدود دو دهه است صداوسیما از زبان اشاره‌ای استفاده می‌کند که ناشنوایان متوجه آن نمی‌شوند.
رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شبکه ملی تشکل‌های مردم‌نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی می‌گوید: افرادی در روابط عمومی سازمان صدا و سیما برای ناشنوایان و با زبان فارسی اشاره در حال فعالیت هستند که این زبان، زبان ناشنوایان نیست.
حامد عابدین‌زاده ادامه می‌دهد: زبان ناشنوایان، زبان طبیعی مثل زبان اشاره ایرانی است؛ زبان اشاره ایرانی توسط محققان و زبان‌شناسان فرهنگستان فرهنگ و ادب فارسی و دانشگاه آزاد اسلامی و تشکل‌های غیر دولتی که همگی با یک صدای واحد، زبان اشاره ایرانی را به عنوان زبان ناشنوایان تأیید کردند، مورد تأکید قرار گرفته است.

هیچ کدام از ناشنوایان راضی نیستند
وی افزود: صدا و سیما به صورت جدا از ناشنوایان درحال استفاده از زبان فارسی اشاره‌ای است که هیچ کدام از ناشنوایان از آن استقبال نمی‌کنند و می‌توانند از ترجمه‌های آن‌ها استفاده‌ای ببرند؛ ارائه خدمت به ناشنوایان به‌گونه‌ای است که این گروه، از انتقال مفاهیم از طریق رسانه ملی راضی نیستند و معتقدند زبان اشاره مورد استفاده در تلویزیون را متوجه نمی‌شوند.
مدیرعامل شبکه ملی تشکل‌های مردم‌نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی ادامه داد: به اعتقاد فعالان جامعه ناشنوایان آنچه در صدا و سیما ارائه می‌شود، زبان اشاره نیست بلکه زبان فارسی است که با شکل و شمایل اشاره نمایش داده می‌شود و این با زبان اشاره‌ ناشنوایان تفاوت دارد. به اعتقاد این گروه، مترجمی باید این کار را انجام دهد که کارش مورد تأیید جامعه هدف باشد.
وی با اشاره به اینکه به نظر می‌رسد تحریریه‌ اخبار ناشنوایان در صداوسیما با زبان اصلی و فرهنگ ناشنوایان ایران ناآشناست، تصریح کرد: بیشتر جامعه ناشنوایان ایران به استفاده از زبان اشاره غیرمفهوم به جای زبان اشاره ایرانی در برنامه‌های صداوسیما معترض هستند و این موضوع ضرورت بازنگری جدی در این زمینه را یادآور می‌شود.
وی افزود: تفاوت زبان فارسی اشاره‌ای با زبان اشاره ایرانی این است که زبان اشاره ایرانی دستور زبان مستقل دارد و این ویژگی خاص خودش است، چرا که گرامر، قواعد، دستور زبان، واژگان، اصطلاحات و... همه این‌ها را به صورت مستقل دارد.

سه نفر برای میلیون‌ها نفر تصمیم می‌گیرند
رئیس هیئت مدیره و مدیرعامل شبکه ملی تشکل‌های مردم‌نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی با تأکید بر اینکه زبان فارسی، انگلیسی، ترکی و... هرکدام گرامر خاص خودش را دارد که زبان اشاره ایرانی هم از این قاعده مستثنا نیست، افزود: متأسفانه تنها سه نفر در تلویزیون برای میلیون‌ها ایرانی و جامعه ناشنوایان ایرانی تصمیم می‌گیرند؛ مسئولان باید به صورت بی‌طرفانه و با تحقیق به خواسته مخاطبان عمل کنند، اما در صدا و سیما هیچ‌وقت این طور نبوده 
است.
وی همچنین اظهار کرد: از مسئولان صدا و سیما تقاضا داریم برای انتخاب مترجم برای اخبار ناشنوایان و یا هرکدام از برنامه‌ها، با شبکه ملی تشکل‌های مردم‌نهاد افراد دارای معلولیت شنوایی که برای یکپارچه‌سازی فعالیت‌ها و ایجاد اتحاد و یک صدای واحد فعالیت می‌کنند، مشورت کند تا بتوانند به خواسته بحق ناشنوایان برسند و ضعف صدا و سیما را از بین ببرند.
عابدین‌زاده با بیان اینکه پس از سال‌ها، برنامه‌های صدا و سیما برای ناشنوایان مناسب‌‌سازی نشده و مخاطبان آن از این رسانه‌ ملی محروم هستند، ادامه داد: نبود مترجم برای زبان اشاره ایرانی طبیعی و نبود زیرنویس برنامه‌های تلویزیونی، موجب دور شدن مخاطبان ناشنوا از رسانه‌های ملی شده است.
وی گفت: در طول سالیان گذشته مسئولان امور معلولان وابسته به سازمان بهزیستی با ارسال نامه به صدا و سیما، پیشنهادها و نیازهای جامعه معلولان به‌ویژه ناشنوایان را عنوان کرده‌اند، اما هیچ‌ کاری برای رفع نیازهای آن‌ها صورت نگرفته و این نامه‌ها همواره بدون پاسخ باقی مانده است.