​​​​​​​در نوبت قبل به حدیثی پرداختیم که ضمن بشارت دادن به افرادی که در خط اطاعت و نصرت امام زمان(عج) قرار دارند و در پیشگاه آن حضرت مقاتله می‌کنند، می‌کشند و یا کشته می‌شوند، از ایشان به عنوان افرادی یاد می‌کرد که مصداق عبارت پایانی آیه 157 سوره مبارکه بقره هستند: «طُوبَی لِمَنْ أَطَاعَهُ... طُوبَی لِمَنْ قَاتَلَ بَيْنَ يَدَيْهِ فَقَتَلَ أَوْ قُتِلَ أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ». (بحارالانوار، ج36، ص219) ‏بنابراین وجه ارتباط این آیه به عنوان هشتمین آیه مرتبط با امام زمان(عج) با موضوع مهدویت، شمول لطف، رحمت و هدایت پرودگار بر یاران امام زمان(عج) است.
بنابراین مصادیق یاری‌کنندگان و فرمانبران حضرت مهدی(عج)، منحصر به یاران امام در عصر ظهور نیست و تمام افراد و جریان‌هایی را که در زمینه‌سازی ظهور امام و تعجیل فرج تلاش می‌کنند شامل می‌شود. به بیان دیگر، گرچه مصداق بارز کسانی که در پیشگاه حضرت می‌جنگند افراد حاضر در صف یاوران امام(عج) در روز ظهور و فرج ایشان‌اند، اما تمام کسانی که در دوران غیبت با دفاع از دین و مقابله با دشمنان خدا در نزدیک شدن ظهور امام نقش‌آفرینی دارند جزو اطاعت‌کنندگان از امام و مجاهدان در پیشگاه آن حضرت به شمار می‌روند.
وجه این تحلیل آن است که برخلاف برخی بینش‌های انحرافی که سعی می‌کند از امام در زمان غیبت یک شخصیت ایستا و متوقف ارائه دهند که در نقطه‌ای غیرقابل دسترس مشغول زندگی شخصی خود است، حقیقت آن است وجود مقدس امام(عج) در تمام دوران غیبت در حال انجام وظيفه و رسالت جهانی‌سازی اسلام و همگانی کردن حاکميت دين خداست و تک‌تک حوادث عالم را در جهت تحقق این هدف مدیریت می‌کند. یکی از علت‌های یادکرد از حضرت با عنوان «قائم» همین مطلب است که وجود مقدس امام زمان(عج) پیوسته و در همه حال در حال قیام‌اند.  بنابراین کسانی که در زمان غیبت برای نزدیک‌سازی ظهور امام و مبارزه با دشمنان حضرت فعالیت دارند در حقیقت جزو همان مقاتله‌کنندگان در رکاب ایشان هستند.