ای کاش می‌‌شد شب لیلهًْ‌القدر ثانی، یعنی نیمه شعبان را در کربلا بود. بعضی از آقایان می‌‌فرمودند: در نسل‌های قبل، حوزه نجف از اول شعبان تعطیل می‌‌شد و طلبه‌ها یک زیارت دوره می‌‌رفتند و شب نیمه شعبان، خودشان را به کربلا می‌‌رساندند. خدا نصیب کند.  شب نیمه شعبان، شب بزرگی برای سرنوشت است. خواب نمانیم، خداوند زیارت آقا سیدالشهدا(ع) را رزق و روزی ما قرار دهد، ولو در خانه‌هایمان، روی پشت‌بام، ولو با بیداری آن شب. این‌ها همه مقدمه‌ای است برای درک ماه مبارک رمضان، درک قرآن، درک لیلهًْ‌القدر. گاهی اهل‌بيت(ع) همسایگان لیلهًْ‌القدر را مشخص می‌کردند و حتی گاهی جایگاه شبی مثل شب نیمه شعبان را دقیقاً مشخص می‌کردند که شبی بعد از لیلهًْ‌القدر به عظمت آن شب نیست؛  یعنی نزدیک‌ترین همسایه است.