با وجود این هنوز هم می‌بینیم فیلم‌ها و تصاویر مختلفی از عاملیت عده‌ای با لباس شخصی یا حتی پوششی شبیه پلیس در کف میدان حکایت می‌کنند. به‌عنوان نمونه در روزهای اخیر شاهد هستیم تصویر زنی مقابل مدرسه دخترانه ۱۳آبان که مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد بار دیگر زمینه را برای حمله رسانه‌های معاند به نظام فراهم کرد. البته این تصویر با انتقادهای مردمی و کارشناسی زیادی روبه‌رو شد و خبرگزاری‌ها هم از بازداشت چهارنفر از عاملان ضرب و شتم این زن خبر دادند. اما در فضای رسانه‌ای موجود، صرف رخ‌دادن ماجرا به‌معنای ایجاد روایت قوی ضدنظام است. بنابراین نباید نقش مقامات مسئول در از بین بردن امکان ایجاد این روایت‌های معارض را نادیده گرفت. 
از طرفی مقامات مسئول بارها قویاً تأکید کرده‌اند به‌جز نیروی پلیس به‌عنوان نیروی اصلی محافظت از امنیت شهروندان و نیروهای بسیج سازمان یافته در گردان‌های امام علی (ع) و امام حسین (ع) هیچ نیروی دیگری، درگیر برخورد با برهم‌زنندگان آرامش مردم نیست. امیدوار بودیم با پایان اغتشاشات موضوع مأمورنماها به‌یکی از موضوعات اصلی در دستور کار قوه قضائیه تبدیل شود و حداقل ببینیم مر قانون در قبال این افراد اجرا شده، تعدادی از آن‌ها دستگیر و محاکمه ‌شوند. 
البته ما در این نوشتار بنا نداریم ارتباطی بین این عده و پلیس برقرار کنیم و حتی در رد هرگونه ارتباط بین این افراد و نظام، دلایل متقن داریم. از طرفی نویسنده بنا ندارد در انتهای این یادداشت، حضور نیروهای اطلاعاتی در کف میدان برخورد با برهم‌زنندگان امنیت را نقد کند؛ چه که بخش اصلی مقابله با عوامل دشمن توسط همین نیروهای خدوم، گمنام و به‌دور از حاشیه صورت می‌گیرد. اما با استناد به تأکیدات و دغدغه‌های اصلی رهبر معظم انقلاب در حفظ و اجرای قانون، همچنان منتقد مسئولان مربوط هستیم. در فاصله چندماه پس از پایان اغتشاشات نه‌تنها دستگیری و محاکمه این عناصر رقم نخورده، بلکه برعکس گویا جریاناتی در کشور خواهان فراموش شدن این اتفاقات بوده است. 
سوی اصلی انتقادها همچنان به‌سمت دستگاه قضاست؛ چراکه این نهاد هنوز نتوانسته عدالت را در این زمینه اجرا کند. یادمان باشد ترک فعل دستگاه قضا در این‌باره شرایط را برای ایجاد دو آسیب اصلی فراهم کرده است؛اول آنکه عدم برخورد با عوامل خودسر یا مأمورنما، زمینه را برای تکرار اتفاقات توسط دیگر عوامل فراهم کرده است. به‌عبارتی می‌توان اینچنین گفت اگر شفافیت لازم در برخورد با برهم‌زنندگان آرامش کشور وجود داشته باشد و به‌جز نیروهای پرکار پلیس، اعضای عزیز بسیج و سربازان گمنام نهاد اطلاعاتی (که ویژگی اصلی آن‌ها همین ندیده‌شدنشان هست) هر ‌آن‌کس که با تابلو نظام در کف میدان حضور دارد، مورد برخورد و قهر قانونی قوه قضا قرار بگیرد، دشمن حساب کار دستش آمده، از حربه تشبث به مأمورنماها چشم‌پوشی 
خواهد کرد.
آسیب دوم و بسیار مهم‌تر «از بین رفتن اعتماد عمومی» است. ترک فعل قوه قضائیه در اجرای قانون و برخورد با عوامل خودسر، زمینه را برای سوء استفاده دشمن فراهم کرده است. وقتی بسامد اتفاقاتی مثل آنچه در مقابل مدرسه ۱۳آبان رخ داد، زیاد شود، تفاوت بین حافظ امنیت اجتماعی و برهم‌زننده امنیت اجتماعی از بین می‌رود و دیگر شناسایی دو طرف ماجرا برای عموم جامعه کار آسانی نیست. حال آنکه اگر مردم برخوردها با مأمورنماها و عوامل خودسر را با سرعت و دقت ببینند و رسانه هم به بهتر دیده شدن آن کمک کند، اعتماد عمومی به جامعه برگشته و در موارد مشابه ضمن اینکه از عقاب و عذاب عوامل خودسر مطمئن خواهند بود، به حافظان امنیت واقعی برای حفظ آرامش در جامعه کمک خواهند کرد.