بر پایه آمار سازمان حفاظت محیط ‌زیست ایران 2هزار گونه جانوری اعم از پستاندار، پرنده، خزنده، دوزیست و ماهیان آب‌های داخلی و حدود هزار و 200 گونه ماهی در آب‌های دریایی در اکوسیستم‌های خشکی و آب‌های داخلی کشور شناسایی شده است.
در این میان شاید نام «گربه پالاس» کمتر به گوش ما خورده باشد؛ گربه پالاس حیوانی شبیه به گربه معمولی اما کمی بزرگ‌تر از آن و بدون احتساب دُم ۳۵ سانتیمتری‌اش حدود ۶۰ سانتیمتر طول دارد و وزن آن نیز بین 5/2 تا 5/4 کیلوگرم است.
چشمان گرد، پاهای کوتاه، سرین نسبتاً بزرگ و موهای بلند و انبوهش این‌ گونه را از سایر گربه‌سانان متمایز کرده است.
این گربه نام خودش را از محقق آلمانی پیتر سایمون پالاس که نخستین بار در سال ۱۹۷۷ این گربه را شناسایی کرد گرفته است.
شمال شرق کشور به خصوص طبیعت خراسان ‌شمالی زیستگاه این گربه است اما در شمال غرب و مرکز ایران نیز دیده‌ شده است. سال ۹۴ با دوربین تله‌ای که در پارک ملی سالوک قرار دارد نخستین تصاویر از این گربه گرفته شد.
مسئله مهم درباره گربه‌های پالاس، ابهام درباره این است که گونه‌ای در خطر انقراض‌اند یا گونه‌ای کمیاب، زیرا بنا به گفته یکی از محققان مؤسسه انجمن یوزپلنگ ایرانی، به علت نداشتن اطلاعات کافی از این ‌گونه نمی‌توان گفت گونه‌ای در خطر انقراض است اما قطعاً گونه‌ای کمیاب محسوب می‌شود.
گربه‌های پالاس در هر دوره زایمان بین دو تا ۶ توله به دنیا می‌آورند. توله‌ها هنگام به دنیا آمدن تنها 90گرم وزن ‌دارند، در 4ماهگی می‌توانند شکار کردن بیاموزند و در ۶ماهگی به ‌اندازه بالغ خود برسند. گربه‌های پالاس حدود ۱۱ سال عمر می‌کنند.