​​​​​​​با بروز حوادثی همچون زلزله آذربایجان غربی و ترکیه، بیشترین نگرانی‌های سازمان‌های امدادرسان در مورد وقوع زلزله در شهرهای بزرگ جهان از جمله تهران و کاتماندو در نپال است. البته جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر زلزله‌های سنگینی در مناطقی چون استان‌های کرمان، لرستان، کرمانشاه را شاهد بوده است. نگاهی گذرا به مطالعات مربوط به لرزه‌خیزی فلات ایران و گسل‌های پرشمار موجود در تهران، این هشدار را به ما می‌دهد که پایتختی که از ۱۹۱ سال گذشته تاکنون دچار آسیب شدیدی بر اثر زلزله نشده، هر لحظه ممکن است تنوره‌های این دیو خاموش دامنگیرش شود. بر همین اساس، هشتم خرداد 1401، وزیر کشور در بخش‌نامه‌ای خطاب به استانداران سراسر کشور، بر ضرورت رعایت مقررات ملی ساختمان، ضوابط شهرسازی، ایمنی و اصول فنی و کنترل ساخت و سازها تأکید کرد و از آن‌ها خواست با استفاده از ظرفیت‌های قانونی، ضمن برخورد با تخلفات ساختمانی، از بهره‌برداری ساختمان‌های ناایمن جلوگیری کنند. پیش از این هم، طرح پیشگیری و آمادگی مقابله با حوادث در مردادماه 99 از سوی دولت وقت و به منظور ارتقای ایمنی اماکن و ساختمان‌ها ارائه و پیگیری شد. در مورد میزان ایمنی ساختمان‌ها باید گفت این ایمنی از هر منطقه نسبت به منطقه دیگر متفاوت و متناسب با میزان بافت فرسوده و بافت نوساز و انطباق بارگذاری‌ها با آیین‌نامه‌های ایمنی ساختمان متغیر است. اظهارات اخیر رئیس شورای شهر تهران درباره ضرورت درس‌آموزی از زلزله خوی نیز جای تأمل دارد. چمران می‌گوید: همه حوادث اینچنینی، هشداری برای شهرهای بزرگ مانند تهران است تا بیاموزیم که باید مقاوم‌سازی کنیم.  مسئله مقاوم‌سازی کلانشهرها از جمله در پایتخت آنجا اهمیت می‌یابد که کارشناسان می‌گویند جدای از تبعات اساسی آن برای حکمرانی، خسارات جانی و مالی زلزله احتمالی در تهران، در هشت منطقه این شهر به دلیل جمعیت بالا و بافت فرسوده، گسترده خواهد بود و معمولاً زمان نجات افرادی که زنده مانده‌اند به ۷۲ ساعت پس از زلزله محدود است. به گفته چمران برای 62 ساختمان ناایمن در کلانشهر تهران ابلاغیه صادر شده است و این نکته جای تأمل دارد که آمار واقعی ساختمان‌های حادثه‌ساز چقدر است؟ کارشناسان معتقدند: قربانیان محبوس شده به‌ندرت ممکن است ۵ تا ۶ روز زنده بمانند. خسارت زلزله احتمالی در تهران بر اساس سناریوهای زمین لرزه‌های بزرگ ایران و زلزله‌های شهری مهم دنیا در سه دهه  گذشته برآورد شده است. در بیشتر سناریوهای زلزله تهران، کمبود خون برای تمامی پست‌های انتقال خون در سراسر کشور در سه روز اول پس از زلزله تخمین زده شده، زیرا ممکن است دو تا هشت برابر بیشتر از آنچه که شبکه تأمین تولید کرده است، پس از زلزله تهران درخواست خون به وجود آید.