​​​​​​​چند چیز است که میزان حسنات انسان را خیلی سنگین می‌کند... در روایت داریم: «در میزان حسنات انسان؛ عملی سنگین‌تر از خوش‌اخلاقی گذاشته نمی‌شود». یا داریم خوش اخلاقی گناهان را ذوب می‌کند مانند ذوب کردن یخ توسط خورشید ... یا  در خوش اخلاقی گنج‌های رزق خوابیده است... بیشترین چیزی که سبب بهشت رفتن مردم می‌شود تقوا و خوش اخلاقی است... تقوا یعنی یک حالت کنترل در ما باشد... به حرام که رسیدیم ترمز بگیریم و یک حالت بازدارندگی در ما باشد. چراغ قرمزها و خط قرمزهای خدا را رعایت کنیم و رد نشویم. این حرف را نزن، این دروغ را نگو، این حقه را نزن، این امضا را نکن، خلاف انجام نده، فتنه به پا نکن، اختلاف نینداز، ربا نخور ولو کارد به استخوانت رسیده باشد... روایت داریم همان مقدار که شما دنبال حرام هستید یا بیشتر از آن خدا رزق حلال برایتان گذاشته است... حالا در روایت می‌گویند در خوش اخلاقی گنج‌هایی از رزق و روزی وجود دارد. اگر پدر خوش اخلاق باشد همه در خانه احساس آرامش دارند. یک مدیر و معلم خوش اخلاق، استاد خوش اخلاق و مهربان و متبسم و خندان با یک آدم بدعنق و خشن خیلی فرق دارد. بچه کوچولویی آمده به مادرش می‌گوید مامان من سال بعد هم می‌خواهم سال اول بروم. می‌گویند تو کلاس اولت را خواندی باید به کلاس دوم بروی. می‌گوید نه معلممان خیلی خوش اخلاق است می‌خواهم او به من درس بگوید من کلاس دوم نمی‌روم. ولی اگر دچار یک معلم بداخلاقی بشود می‌گوید من به مدرسه نمی‌روم. اخلاق چه کارها می‌کند. یکی از بچه‌ها می‌گفت: یک دبیر بداخلاقی در مدرسه بود، خود دبیر آمد دفتر تعریف کرد گفت: ما از بس به این بچه‌های زبان بسته سخت گرفتیم بچه‌ها امروز دور من جمع شدند می‌گویند خانم شما هیچ وقت مریض نمی‌شوید؟ مسافرت نمی‌روید؟ شما یک وقت بچه‌دار نمی‌شوید سه چهار ماه نیایید ما یک نفس راحت بکشیم؟ جهنم یعنی همین، فشار قبر یعنی همین، آدم بداخلاق هم خودش و هم دیگران را اذیت می‌کند. خوش اخلاقی گناهان را ذوب می‌کند یعنی تمام عیب‌های شما را می‌پوشاند. خدا هم قبول می‌فرماید، می‌گوید من می‌بخشمت. بداخلاقی خیلی چیز بدی است. خدا نصیب کافر هم نکند. «سُوءُ الْخُلُقِ يُفْسِدُ الْعَمَلَ كَمَا يُفْسِدُ الْخَلُّ الْعَسَل»...  بداخلاقی مثل سرکه که عسل را خراب می‌کند اعمال خوب را از بین می‌برد.