​​​​​​​بر اساس ماده16 کنوانسیون 1958 ژنو، عبور از تنگه‌های بین‌المللی عبور بی‌ضرر است که بر اساس اصل عبور بی‌ضرر، کشور ساحلی حق وضع قوانین و مقررات را درخصوص عبور کشتی‌های خارجی دارد. از طرفی به موجب ماده37 کنوانسیون 1982 مونتگوبی، تنگه هرمز یک تنگه بین‌المللی است که قسمتی از دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی را به دریای آزاد یا منطقه انحصاری اقتصادی دیگر متصل می‌کند. ایران کنوانسیون 1982 حقوق دریاها را تصویب نکرده و از اعضای آن نیست، اما عضو کنوانسیون 1958 ژنو است و مقررات داخلی به‌ویژه قانون دریایی ایران حق عبور بی‌ضرر از تنگه هرمز را پذیرفته است.  به نظر می‌رسد با توجه به عضویت نداشتن ایران در کنوانسیون 1982 حقوق دریاها، درخصوص آن قسمت از تنگه هرمز که جزو دریای سرزمینی ایران است، دولت ایران می‌تواند مقرراتی وضع کند، اما درباره مناطقی که جزو دریای آزاد یا آب‌های سرزمینی عمان است چنین حقی وجود ندارد.