روایت از امیرالمؤمنین(ع) است که فرمودند: خداوند به حضرت موسی(ع) وحی کرد «اوحی الله تبارکَ و تعالی الی موسی علیه السلام یَا مُوسَى احْفَظْ وَصِیَّتِی‌ لَكَ‌ بِأَرْبَعَهِ أَشْیَاءَ»؛ ای موسی سفارشم را به خودت در چهار چیز حفظ کن، «أُولَاهُنَّ مَا دُمْتَ لَا تَرَى ذُنُوبَكَ تُغْفَرُ»؛ اولش تا موقعی که ندیدی و شهود نکردی که خطاهایت آمرزیده شده، «فَلَا تَشْتَغِلْ بِعُیُوبِ غَیْرِكَ» هیچ گاه سراغ خطاهای دیگران نرو. وقتی خودت هنوز این را ندیدی که گناهان و خطاهایت آمرزیده شده و عیوبت از بین رفته -بالاترین عیب انسان چیست؟ گناهانش - سراغ عیوب دیگران نرو و آن‌ها را نبین. 
«وَ الثَّانِیَهُ: مَا دُمْتَ لَا تَرَى كُنُوزِی قَدْ نَفِدَتْ»؛ دوم: تا موقعی که شهود نکردی و ندیدی گنج‌های من پایان پذیرفته، «فَلَا تَغْتَمَّ بِسَبَبِ رِزْقِكَ» هیچ گاه غصه نخور که روزی تو از چه راهی به تو می‌رسد. هر وقت دیدی به قول ما گنج‌های ما تمام شد، دیگر ما چیزی در بساطمان نداریم و دیدی ته انبار ما خالی شده، آن وقت برو غصه بخور که از چه راهی روزی‌ام را دربیاورم. وقتی می‌بینی هنوز چیزی در بساط هست، غصه نخور. این روایت خیلی زیباست. 
«وَ الثَّالِثَهُ: مَا دُمْتَ لَا تَرَى زَوَالَ مُلْكِی فَلَا تَرْجُ أَحَداً غَیْرِی»؛ سوم: تا موقعی که ندیدی قدرت من پایان پذیرفته، تا عجز من را ندیدی، پایان پذیرفتن قدرت من را ندیدی، دیدی هنوز من قدرت دارم، امید به غیر من مبند. هر وقت دیدی قدرتم تمام شد بعد بگو خب از این که دیگر کاری ساخته نیست؛ برویم سراغ یکی دیگر که توان این را داشته باشد گره از کار ما باز کند.
 «وَ الرَّابِعَهُ: مَا دُمْتَ لَا تَرَى الشَّیْطَانَ مَیِّتاً»؛ چهارم: تا ندیدی شیطان مرده است، جنازه‌اش را ندیدی، «فَلَا تَأْمَنْ مَكْرَهُ»؛ هیچ گاه احساس ایمنی از مکر و فریب شیطان نکن. تا این نَفَس می‌کشد، از او بترس. کلاه سرت می‌گذارد. حواست را جمع کن.
 خلاصه‌اش کنم. خلاصه‌اش چهار تا چیز است: یک؛ هیچ گاه سراغ عیوب دیگران نرو، همیشه مشغول عیب خودت باش که خودت عیب خودت را برطرف کنی؛ سراغ عیب دیگران نرو. دو؛ هیچ گاه غصه روزی‌ات را نخور. سه؛ هیچ گاه به غیر خدا امید نبند. چهار؛ هیچ گاه خودت را در ایمنی از فریب و مکر  شیطان نبین.