​​​​​​​روایتی از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده که فرمودند: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَعْلَمَ كَيْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَهُ اللهِ» اگر کسی دوست داشت بداند جایگاهش نزد خداوند چگونه است «فَلْيَنْظُرْ كَيْفَ مَنْزِلَهُ اللهِ عِنْدَهُ» دقت کند ببیند جایگاه خدا پیش او چگونه است. من قبلاً هم فرق بین رؤیت و نظر را گفتم. نظر؛یعنی دقت. این خودش به قول ما، معمایی شد. من چه جایگاهی پیش خدا دارم؟ حضرت(ع) می‌فرماید راهش این است که بفهمی خدا پیش تو چه جایگاهی دارد. می‌گویم خب، حالا از کجا بفهمم جایگاه خدا پیش من چیست؟ مطابق روایت توضیح می‌دهم.
«فَإِنَّ كُلَّ مَنْ خُيِّرَ لَهُ أَمْرَانِ»؛ اگر کسی به امری برخورد کند که باید بین دو کار انتخاب کند و این دو کار این جوری است که در یکی سود دنیایی و در دیگری سود آخرتی است؛ هر کس مخیّر باشد بین دو کار، «أَمْرُ الدُّنْيَا وَ أَمْرُ الْآخِرَهِ»؛ مراد دنیا در اینجا دنیای نامشروع است، یعنی سود دنیایی دارد؛ ولی نامشروع است. از آن طرف یک کاری است که مشروع است و سود آخرتی دارد.«فَاخْتَارَ أَمْرَ الْآخِرَهِ عَلَى‌ الدُّنْيَا» دست از سود دنیایی نامشروع بردارد، اگرچه دنیا از دستش برود؛ «فَذَلِكَ الَّذِي يُحِبُّ اللَّهَ»؛ این آدم کسی است که خدا را دوست دارد. خب اینجا چه پیدا شد؟ جایگاه خدا در دل من. امیرالمؤمنین(ع) چقدر قشنگ توضیح داد. جایگاه من پیش خدا چگونه است؟ می‌گوید ببین جایگاه خدا پیش تو چگونه است. خب جایگاه خدا پیش من چه جوری است؟ چطور تشخیص دهم؟ می‌گوید: راهش را می‌گویم. به دو تا کار بَر می‌خوری، یکی پول دارد اما حرام است؛ دیگری پول ندارد اما اگر انجام دهی، آخرت دارد.  همین که دست از حرام برداشتی، معلوم می‌شود خدا را دوست داری. جایگاه خدا در دل تو مشخص شد. حالا می‌فهمی جایگاه تو هم پیش خدا چیست؛ یعنی خدا هم تو را دوست دارد.
اما «وَ مَنِ اخْتَارَ أَمْرَ الدُّنْيَا»؛ اگر نه،  انسان دنبال دنیای نامشروع رفت «فَذَلِكَ الَّذِي لَا مَنْزِلَهَ لِله تَعَالَی عِنْدَهُ»؛ چنین آدمی خدا پیشش جایگاه ندارد، حالا تو می‌خواهی پیش خدا جایگاه پیدا کنی؟ برو دنبال کارت عمو! گفتیم این دو تا به هم چسبیده، هر جایگاهی که او پیش تو دارد، تو پیش او داری. اگر او جایگاه پیش تو ندارد، تو می‌خواهی جایگاه داشته باشی؟ هیچ وقت نمی‌شود. این دو به هم چسبیده است.