​​​​​​​برنامه‌ریزی برای توسعه در هر کشوری با توجه به نیازها، شرایط و مقتضیات آن کشور صورت می‌گیرد. در ایران نیز راهبردها و برنامه‌هایی برای توسعه به صورت بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت تهیه شده است که برنامه‌های پنج ساله توسعه یکی از این دست برنامه‌هاست. تدوین برنامه‌های پنج ساله توسعه پس از پایان جنگ تحمیلی و از سال 68 با تصویب نخستین برنامه از این دست شروع شد و تا امروز ادامه دارد. یکی از مهم‌ترین چالش‌های برنامه توسعه این است که در عرصه اقتصادی راهبرد و الگوی کلان اقتصادی ترسیم نشده و سند چشم‌انداز و اقتصاد مقاومتی که می‌توانست  نقش مهمی در تحول ساختار اقتصادی کشور ایفا کند، در عرصه عمل و اجرا، به طور کامل محقق نشد و در عمل دولت‌ها در عرصه اقتصادی به جای توجه به سیاست‌های ابلاغی، براساس اولویت‌های فکری و گرایش‌های نظری خود عمل کرده و زمانی اولویت به توسعه اقتصادی داده می‌شد و زمانی توسعه سیاسی اولویت داشت و در برهه‌ای عدالت محوریت یافت.