روایتی از امام‌هشتم(ع) نقل شده است؛ راوی می‌گوید: «سَمِعْتُ أَبَاالْحَسَنِ الرِّضَا(ع) يَقُولُ‏ لَتَأْمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَتَنْهُنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ»؛ امر می‌فرمایند باید امر به معروف و نهی از منکر شود «أوْ لَيُسْتَعْمَلَنَّ عَلَيْكُمْ‏ شِرَارُكُمْ‏»؛ تعبیر خیلی عجیبی است! امر به معروف و نهی از منکر کنید و اگر نکردید بی برو برگرد مطمئن باشید نخست، کسانی که زمام امور شما را به دست می‌گیرند افراد فاسد شما هستند؛ دوم، «فَيَدْعُو خِيَارُكُمْ فَلَا يُسْتَجَابُ لَهُمْ‏»؛ خوبان شما دعا می‌کنند و خدا خدا می‌گویند ولی به اجابت نمی‌رسد. مسئله بسیار عجیبی است! یک وقت خودِ تارک امر به معروف و نهی از منکر که اهل خیر نیست دعا می‌کند و دعایش مستجاب نمی‌شود، این شخص جزو خیار امت نیست. این حرف ظریفی است که اهل آن می‌فهمند. او جزو خیار نیست؛ زیرا ضروری دین، یعنی امر به معروف و نهی از منکر نکرده است. او معصیت‌کار و از فاسقان است. پس یک وقت می‌گویی چنین شخصی که ترک امر به معروف و نهی از منکر می‌کند، دعایش مستجاب نمی‌شود. یک وقت می‌گویی در سطح جامعه مسلمانان و مؤمنان، امر به معروف و نهی از منکر انجام نمی‌شود، ولی تک‌تک افراد جامعه براساس وظیفه خود عمل می‌کنند که در حقیقت خیار جامعه هستند، اما چون آن‌ها به این واجب امر به معروف و نهی از منکر عمل نکردند، اثرش آن است که دعای این‌ها هم مستجاب نمی‌شود. این امر دقیقی است. این مستجاب نشدن دعا مربوط ‌به اخیار جامعه است و آن‌قدر فضای معنویت در جامعه تاریک می‌شود و ظلمات می‌گیرد که این نورها دیگر تابش ندارد تا بتواند سدی را بشکند.
در روایت دیگری شیخ طوسی(ره) از پیامبر‌اکرم(ص) نقل می‌کند: «لَا تَزَالُ أُمَّتِي بِخَيْرٍ مَا أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ‏ الْمُنْكَرِ»؛ امت من و جامعه آن‌ها به سوی خوبی حرکت می‌کنند تا موقعی که امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند، «وَ تَعَاوَنُوا عَلَى‏ الْبِرِّ» و کمک به خوبی می‌کنند، اعانه و مساعدت ایشان به اعمال خیر است. «فَإِذَا لَمْ‏ يَفْعَلُوا ذَلِكَ»؛ وقتی امر به معروف و نهی از منکر را کنار گذاشتند، «نُزِعَت‏ مِنْهُمُ الْبَرَكَاتُ»؛ خوشی و برکات از آن‌ها گرفته می‌شود... «وَ سُلِّطَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ» که اشاره به همان مطلبی است که گفته شد.  «وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ نَاصِرٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ»️ آنان دیگر روی زمین و آسمان، یاوری ندارند. این معنایش همان است که خدا به آن‌ها کمک نمی‌کند و دعاهایشان را جواب نمی‌دهد.