اگر دقت کند می‌بیند برای اینکه معیت و رابطه قلبی و باطنی بین افراد و آن بزرگواران یعنی چهارده معصوم(ع) محقق شود، خدای متعال چگونه تدبیر فرموده و حکمتش اقتضا کرده بدن‌های این بزرگواران را متفرق کرده و در سرزمین‌های مختلفی که این‌ها دوستانی دارند قرار داده چرا که این‌ها شاید نتوانند قبور همه آن‌ها را زیارت کنند، مثل اینکه ما اکثریت شیعیانمان نمی‌توانند هر سال مکه بروند، نمی‌توانند هر سال مدینه بروند، نمی‌توانند هر سال به اعتاب مقدسه عراق بروند. ظاهرش را که نگاه می‌کنید مأمون حضرت را از مدینه به مرو، احضار کرده، حضرت چیزی کمتر از سه سال در خراسان توقف فرموده بودند که شهید می‌شوند.
وقتی روایات را نگاه می‌کنید، حتی روایاتی که صدوق علیه‌الرحمه در عیون‌اخبارالرضا با اسناد خوب از ارادتمندان آن حضرت نقل می‌کند، اوایلش این دستگاهی که الان می‌بینید نبوده، حرمی نبوده، بارگاهی نبوده، بقعه‌ای نبوده، اول یک قبر بوده و آنجا هم قبلش مدفن هارون‌الرشید بوده، به آن مناسبت یک چهاردیواری درست کرده و سقفی زده بودند.
براساس آنچه مرحوم محدث قمی و دیگر محدثان نقل می‌کنند، حضرت پیش از شهادتشان خصوصیات دفن و قبر خود را به اباصلت هروی می‌گویند و می‌فرمایند مأمون می‌خواهد قبر پدرش را قبله قبر من قرار دهد ولی نخواهد شد، خدای متعال اراده نفرموده است. هر جا می‌خواهد من را دفن کند نمی‌تواند، مگر اینکه قبر من قبله قبر هارون باشد. در روایات عیون‌اخبارالرضا صدوق(ره) می‌نویسد گاهی حضرت زائری پیدا می‌کرد و به زیارت رفته و شب آنجا بیتوته می‌کرد و اگر حاجتی داشت به حضرت عرضه کرده و حاجتش را می‌گرفت و می‌رفت. الان بعد از این چند صد سال چه وضعیتی پیدا شده، برای چه؟ خداوند متعال حکمتش اقتضا نکرده برای من یک نفر یک مربی، یک موعظه‌گر، یک پنددهنده به‌وجود بیاورد که در اختیار من باشد تا این وضعیت جامعه من را گمراه نکند، ولی در ایران این ولیّ خودش را قرار داده و بر همه اهل ایران ثابت شده این بزرگوار، حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) زنده و مرده ندارد. زیر خاک است، اما زنده‌ها می‌آیند وقتی با ایشان صحبت می‌کنند و به صداقت چیزی را می‌خواهند، احیاناً می‌گیرند .لازم نیست همه به حاجتشان برسند، اگر حاجت آن‌ها برایشان ضرر نداشته باشد و به صلاحشان باشد، آن بزرگوار از عطا کردن حاجتشان عاجز و ناتوان نیست.