​​​​​​​نوای این ابیات زینت‌بخش بسیاری از محافل و مجالس مذهبی است: رَبّنا صلی على أحْمد خیر المرسلینا/ و علی ساقی علی الحوض امیرالمؤمنینا / و على فـاطـمة الزهراءِ أمِ الأکرمینا و...» اما هیچ گاه شاعر این ابیات زیبا شناخته نشد تا اینکه 11 سال پیش قرآنی به مرکز نسخ خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی اهدا شد که پس از سال‌ها سراینده این اشعار نغز را به ما معرفی کرد. 
مجتبی نعیمی اهل پاکدشت ورامین در سال 1390 قرآنی کتابت شده به تاریخ 5 جمادی‌الثانی 1187 به خط نسخ با ترجمه و زیرنویس فارسی به خط نستعلیق را به مرکز نسخ خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی اهدا کرد. در پایان این نسخه قرآن خطی اشعاری به چشم می‌خورد که نوای خوانش آن برای بسیاری آشنا بود و نام شاعر هم همراه با تخلص در پایان شعر آمده است؛
محمدجعفر طالقانی معروف به ملانعیما جد اعلای خاندان نعیمی و صاحب کتاب اصل الاصول در حکمت و کلام که بنا به گفته وی «قوام» شاعر و مداح اهل بیت(ع) فردی از همین خاندان علم و ادب بوده است.