در این محفل ادبی که با هدف تکریم از پیشکسوتان شعر آیینی با حضور در سالن همایش‌ها و نمایشگاه‌های این آستان مقدس برگزار شد شاعران پیشکسوت مشهدی شعرخوانی کردند.
همچنین شاعران پیشکسوتی از شهر نجف اشرف شعرهای آیینی خود را در مدح و منقبت پیامبر اکرم(ص)، امیرالمؤمنین علی(ع)، اباعبدالله الحسین(ع) و امام رضا(ع) به زبان عربی در این شب شعر 
قرائت کردند.
این مراسم با شعرخوانی هادی استیری، یکی از شاعران پیشکسوت انجمن ادبی رضوی آغاز شد: 
«این من، این تو، این صحن و سرای حرمت/ شاه خوبان نظری کن به حقیر از حرمت... صف عشاق تو اینجاست زِ هر شهر و دیار/ چهره ساییم به آن بارگه محترمت... صد شکر امام مهربانی داریم/ از خدمت کوی او نشانی داریم... هر چند که در جوارشان پیر شدیم/ از مرحمتش دل جوانی داریم... هر چند که صاحب کرمی می‌دانم/ تا آخر عمر زائرت می‌مانم... به‌به چه سعادتی نصیبم شده است/ در صحن تو شعر رضوی می‌خوانم».
​​​​​​​
 من زنده به عشق اهل بیتم آقا
در ادامه، سالن به ذکر صلوات عطرآگین شد تا عباس شجری، یکی دیگر اعضای پیشکسوت انجمن ادبی رضوی شعرش را به ساحت امام رئوف(ع) تقدیم کند: «لَنگ است اگر کمی کُمیتم آقا/ من زنده به عشق اهل بیتم آقا... دعبل نشدم که شعر گویم چون او/ تقدیم شما همین دو بیتم آقا».
عبدالخالق کارگر هم از جمله شاعران انجمن ادبی رضوی بود که در این مراسم خواند: «زائرم آدینه‌ها در این حرم/ سائلی دائم دخیل این درم... در کنار مضجع شمس الشموس/ جلوه‌ای از طور سینا بنگرم... گلشنی واقع شده بین دو کوه/ عطر و بوی کعبه دارد این حرم... برندارم دست از دامان او/ تا کشد دست عنایت بر سرم...».
در ادامه این مراسم، جمعی از مدیران آستان قدس رضوی و همچنین استاد محمدجواد غفورزاده (شفق) شاعر برجسته آیینی کشور به روی سن رفتند تا از استاد محمدتقی فتوت، مسن‌ترین شاعر خراسان رضوی که بیش از نیم قرن از عمر پربرکتش را در حرفه معلمی و راه تعلیم و تربیت دانش‌آموزان صرف کرده است، تجلیل کنند و هدیه‌ای متبرک به رسم یادبود به این شاعر پیشکسوت مشهدی تقدیم شد. سپس استاد فتوت، شعرش را در این محفل ادبی قرائت کرد: «صد شکر خدا را که به روی پایم/ شد مشهد سلطان خراسان جایم... تا لطف رضا شامل احوالم شد/ هر روز به پابوس رضا می‌آیم...».
«گر میل به گل چیدن کند آن سرو در گلزارها/ از شرم او پنهان شود گل در میان خارها... گفتی جفا کمتر کنم، درس وفا از بر کنم / من از تو کی باور کنم، چون آزمودم بارها... مثل ملاحت جای تو در چارسو غوغای تو / تو یوسفی سودای تو شور همه بازارها...».

اینجا حرم محترم ضامن آهوست
قاسم تجلی از دیگر شاعران پیشکسوت مشهدی بود که شعر رضوی‌اش را در شب شعر صاحبدلان زمزمه کرد: «ای شیعه بیا تا هنر حجت هشتم / بگشا دو لب بسته خود را به تبسم... اینجا حرم محترم ضامن آهوست / روییده به دل در همه جایش گل گندم... دل‌ها که در این صحن و سرا، جمله روانند/ از بهر زیارت همه جا، این همه مردم ... بگشوده لب خویش به تسبیح خداوند/ شاعر به غزل‌خوانی، زائر به ترنم... دل را بگشا نیز تو هم در بر خورشید/ تا شمس ولایت بدهد نور به انجم... وانگه ز پس عرض ارادت به سلامی / رویت بنما بهر زیارت به سوی قم ... در را بگشا بهر دعا سوی خداوند/ تا در صف طولانی محشر نشوی گم».
همچنین مهدی فروندی، شاعر پیشکسوت انجمن ادبی رضوی، سروده خود را در این محفل ادبی به ساحت غریب‌الغربا(ع) تقدیم کرد:
«ای ز شور غم عشق تو، هراسان دل من / بیش از این غمزه کن، ای خوب بترسان دل من... عشوه در عشوه نما، هر چه دلت می‌خواهد/ سیر تدبیر تو شد راه چه آسان دل من... در سراب غم بازندگی هرگز نفتد/ در پناه کرم شاه خراسان دل من... عاکف امشب که تو در سایه عشقی به امید/ تا سحر گریه کنی، گریه نیسان دل من».