​​​​​​​پاسخ حضرت زهرا(س) به سؤال پدر که چه روشی برای زنان بهتر است مبنی بر اینکه «براى زنان بهتر است مردان نامحرم را نبینند و مردان نامحرم نیز ایشان را نبینند» نمایانگر فرهنگ اخلاقى فاطمه(س) و سیره عملى آن حضرت است که دستمایه برخى از شبهه‌افکنی‌ها در روزگار ما شده است. برخى با استناد به این‌گونه روایات این پندار بی‌اساس را در جامعه ترویج می‌کنند كه سیره فاطمه زهرا(س) براى دختران و زنان روزگار ما نمی‌تواند اسوه و الگوى مناسبى باشد. از آنجا كه ظاهر این روایت تا حدى سؤال‌انگیز و بحث‌برانگیز است، براى فهم حقیقت آن، دقت كامل در متن حدیث و ژرف‌نگری در سیره عملى فاطمه(س) ضرورى است.
استفاده حضرت فاطمه(س) از كلمه «خیر»، خود گویاى این حقیقت است كه سیره یاد شده یک رُجحان و مزیت است. به دیگر سخن، حضرت فاطمه(س) در مقام بیان یک امر ایده‌آلی و ترجیحى هستند؛ امرى كه رعایت آن رجحان و برترى دارد و مادامى كه ضرورتى پیش نیامده، عمل به آن بهتر و مطلوب‌تر است. پیام و روح روایت این است در شرایط ایده‌آلی كه حضور زنان در عرصه اجتماع و ارتباط ایشان با نامحرمان ضرورتى ندارد، مطلوب‌ترین سیره براى بانوان، حضور در منزل، تدبیر مسائل خانواده و پرهیز كامل از نامحرمان است.
اگر زن احتیاجى به فعالیت اقتصادى نداشته باشد و در عرصه تعلیم و تعلم نیازى به استاد مرد یا شركت در کلاس‌های مختلط نباشد؛ براى درمان بیماری‌های زنان، پزشک زن به قدر كفایت وجود داشته و رجوع به پزشک مرد هیچ ضرورتى نداشته باشد و ... بهترین سیره زندگانى براى بانوان این خواهد بود كه در منزل و محل سكونت و آرامش خویش قرار گیرند و به شئون خانوادگى اعم از تدبیر منزل، تربیت فرزند، همسردارى، كمک به خودكفایى خانواده و... بپردازند و اگر هنرى هم دارند، زمینه انجام و ظهور آن را در منزل فراهم آورند و اگر نیازى به تعلیم و تعلم دارند، آن را در ارتباط با دیگر خواهران دینى و در مراكز مخصوص خانم‌ها به سامان رسانند.
در شرایطى كه نیازى به ارتباط زنان با مردان نیست، بهتر آن است زن با هیچ مرد نامحرمى تماس نداشته باشد و این هرگز به معناى ممنوعیتِ قانونى نیست. از دیدگاه اسلامى، زنان می‌توانند در صورت نیاز، با رعایت ارزش‌های اسلامى و اخلاقى به عرصه‌های اجتماعى وارد شوند و هیچ منعى از آن نیست. به عبارت دیگر، حكم بیان شده در روایت، یک توصیه اخلاقى ترجیحى است نه یک حكم قانونى تكلیفى.