معنی «زهد» نه آن‌است که انسان از هر لذت در دنیا دوری جوید؛ زیرا چه بسا کسی که تارک الدنیا للدنیاست(ترک کننده دنیا برای دنیاست)؛ پس او نه زاهد است؛ بلکه زاهد آن‌کس که غنی و فقر بر وی یکسان و این جهان چند روزه را به چیزی نشمرد و بدار و ندارش شاد و غمگین نشود. (پندهای آسمانی، قم؛ نور معارف، 1396)