در آخرین روزهایی که قصد می‌کنی به بزرگ‌ترین راهپیمایی جهان بروی، درست در آخرین دقایق که به نظر می‌رسد همه چیز دست به دست هم داده تا امسال هم مانند سال‌های گذشته نتوانی به راهپیمایی بزرگ اربعین بروی، شرایط مهیا می‌شود و می‌فهمی اتفاقاً همه چیز دست به دست هم داده تا تو به آرزویت برسی.
حالت قابل توصیف نیست... خوشحالی که برای نخستین بار به پیاده‌روی اربعین می‌روی و این حال خوش، اشک می‌شود و در چشمانت حلقه می‌زند. از خود می‌پرسی: «آیا من طلبیده شده‌ام؟»، به سراغ وسایلت می‌روی تا آنچه را که لازم داری با خود برداری، زمان زیادی نداری تا خود را به اتوبوس برسانی و به سوی مرز مهران حرکت کنی، هر آنچه فکر می‌کنی لازم است در کوله می‌گذاری.

آغاز یک رؤیای شیرین 
انگار یک رؤیای شیرین به واقعیت پیوسته است. در مسیر رسیدن به اتوبوس به این فکر می‌کنم که فرصت خوبی است از دوست و آشنا خداحافظی کنم، اما زمانم کم است، بنابراین از مسیر عکسی می‌گیرم و به عنوان استوری در صفحه‌ام می‌گذارم و از همه آن‌ها طلب حلالیت می‌کنم.
هر چند هنوز باورم نشده به سفری می‌روم که تعداد زیادی از مردم یا در سال‌های گذشته آن را تجربه کرده‌اند یا امسال زائر اباعبدالله(ع) شده‌اند و خیلی هم البته هنوز آرزویش را دارند. به استوری‌ام که نگاه می‌کنم، می‌بینم دوستانم با حالتی آمیخته با اشک و شادی همراهی‌ام کرده‌اند، از من می‌خواهند در این سفر معنوی یادشان کنم.
بغض گلویم را می‌فشارد می‌خواهم گریه کنم، هنوز به کربلا نرسیده‌ام دلم برای زیارت حرم اباعبدالله(ع) تنگ شده است.

مدافعان سلامت در خدمت زائران
آقای راننده، اتوبوس، مسافران و... همه و همه خسته هستیم. ساعت‌ها و کیلومترها را کوبیده و خودمان را رسانده‌ایم به مهران. اتوبوس ساعتی است که در صفی طولانی ایستاده، راننده منتظر است تا از این صف خارج شده و در جایی مناسب پارک کند تا زائران پیاده شوند.
هوا گرم است ولی گویا چند روز پیش گرمای هوا بیشتر بوده.  این را وقتی از اتوبوس پیاده شدم از یکی از مسئولانی که در مسیر ایستاده و خودروها را راهنمایی می‌کند که جلوتر بروند و در مکان مناسبی پارک کنند می‌شنوم.
پس از پیاده شدن چشمم به چهار دستگاه اتوبوس، یکی دو دستگاه خودرو آمبولانس اورژانس و چند موتورسیکلت می‌افتد، روی یکی از اتوبوس‌ها نوشته شده «دندانپزشکی»، روی اتوبوس دیگر عنوان «خدمات پرستاری» درج شده، جلوتر که می‌روم متوجه می‌شوم این اتوبوس‌ها در واقع بیمارستان سیار رضوی هستند که از سوی بنیاد کرامت رضوی آستان قدس در مرز مهران مستقر شده‌اند. محمد تحقیقی عباسی، سرپرست بیمارستان سیار رضوی بنیاد کرامت می‌گوید: از 14 شهریور به اینجا آمده‌ایم و تا پایان شهریور ماه نیز برای ارائه خدمات درمانی و اورژانسی در خدمت زائران محترم هستیم.
سال‌های گذشته و دوران پیش از کرونا، متولی این بیمارستان سیار بیمارستان فوق تخصصی رضوی بوده و امسال مسئولیت این بخش به بنیاد کرامت رضوی داده شده است.
او درباره امکانات و نیروهایی که در این بیمارستان وجود دارد می‌گوید: سه دستگاه اتوبوس همراه با تجهیزات، اورژانس همراه با پزشکان و پرستاران فوریت‌های پزشکی مشهد و دو دندانپزشک همراه ما هستند و ارائه خدمات درمانی اورژانسی به صورت 24ساعته است.

باز هم گرما
«وقتی هوا گرم‌تر بود، روزانه به 300 تا 400 نفر از زائران خدمات درمانی و اورژانسی ارائه می‌کردیم» این جمله بخشی از صحبت‌های یکی از خادمیاران سلامت در این بیمارستان است. او اضافه می‌کند: هوا که گرم می‌شود زائران عمدتاً دچار افت فشار و گرمازدگی می‌شوند و برای بهبود حال خود به بیمارستان سیار مراجعه می‌کنند.
یکی از نیروهای فوریت پزشکی که از مشهد همراه با این تیم به مرز مهران آمده است می‌گوید: بنیاد کرامت رضوی فعالیت‌های مختلفی دارد که  فعالیت جهادی در بخش سلامت یکی از آن‌هاست. 
این بیمارستان‌های سیار هم در همین راستا و با هدف پشتیبانی از خدمات درمانی به صورت اورژانسی به زائران خدمات ارائه می‌کنند. اگر زائران نیاز به درمان فوری و دریافت خدمات پرستاری و... داشته باشند توسط نیروهای فوریت پزشکی ویزیت شده و مورد درمان اورژانسی قرار می‌گیرند.
نیروهای تیمی هم که اینجا حاضرند، زیر نظر سازمان اورژانس کشور به صورت کشیکی به زائران خدمات درمانی ارائه می‌دهند.

یک ایده خوب
یکی از زائران که همراه بیمارش به بیمارستان مراجعه کرده است می‌گوید: وجود این بیمارستان در این منطقه ضروری و ایده خوبی است. مادرم از صبح فشارش بالا رفت و با مراجعه به این بیمارستان و ارائه خدمات، اکنون حالش بهتر است، گرچه کادر درمان اعلام کرده‌اند که مادرم چند ساعتی باید اینجا استراحت کند تا زیر نظر خدمات پزشکی و پرستاری باشد اما اکنون که حالش بهتر است نگرانی من و خانواده‌ام نیز رفع شده است.
یکی دیگر از زائران که منتظر است مایع سرمی که به دست فرزندش وصل شده تمام شود نسبت به ارائه خدمات این بیمارستان اظهار خرسندی می‌کند و می‌گوید: از صبح که نگران حال فرزندم بودم دندانم هم که به عصب رسیده درد گرفت و در این بیمارستان سیار به صورت اورژانسی دندانم را درمان کردند تا کمی دردش کم شود و پس از بازگشت به تهران برای درمان کامل‌تر به دندانپزشک مراجعه کنم.

تا روز آخر
این بیمارستان سیار قرار است تا پایان شهریور و تا زمانی که آخرین زائر ایرانی به کشور بازمی‌گردد به ارائه خدمات درمانی خود ادامه دهد. وقتی از این بیمارستان دور می‌شوم به این نتیجه می‌رسم که پیاده‌روی بزرگ اربعین نه تنها سیل کثیری از عاشقان اباعبدالله الحسین(ع) را گرد هم جمع کرده بلکه تعداد زیادی از عاشقان این حضرت در قالب ارائه خدمات مختلف به زائران در هر شرایطی در این پیاده‌روی بزرگ شرکت کرده و شاید ثوابی که می‌برند کمتر از حضور زائران در پیاده‌روی بزرگ اربعین نباشد.

خبرنگار: مهدیه قمری