خوب است هر وقت شخص تنهاست و فراغت دارد و هیچ کس هم از حالاتش خبر ندارد، سلامی به امام حسین(ع) کند. امام صادق(ع) به یکی از اصحاب فرمود: آیا هر روز امام حسین(ع) را زیارت می‌کنی؟ گفت: نه. آن حضرت فرمود: چقدر جفا می‌کنید! آیا هر ماه او را زیارت می‌کنی؟ گفت: نه. امام(ع) فرمود: آیا هر سال او را زیارت می‌کنی؟ گفت: این را انجام می‌دهم. امام صادق(ع) فرمود: چقدر به حسین(ع) با این کار جفا می‌کنید؟ چه می‌شود هر جمعه پنج بار آن حضرت را زیارت کنی و در بقیه روزها یک مرتبه؟! او عرض می‌کند: بین ما و قبر مطهر فاصله زیادی است. امام(ع) فرمود: برو روی بام خانه‌ات و به راست و چپ نگاهی بینداز و سپس سرت را به سوی آسمان بلند کن و به طرف قبر حسین(ع) متوجه شو و بگو: «السلام علیک یا اباعبدالله، السلام علیک و رحمه الله وبرکاته».
 می‌بینیم مردم هم پس از هر نماز به طرف قبر امام حسین(ع) می‌ایستند و سلام می‌کنند و همچنین زیارت بقیه چهارده معصوم(ع) را می‌خوانند. برخی از اموری که مردم انجام می‌دهند، از علما نشأت گرفته است. باید این‌ها را جدی گرفت. چقدر مفید است پس از هر نماز با التفات و توجه، چهارده معصوم(ع) را با همان اختصار و فشردگی زیارت کند. کار کم باشد اما همیشگی باشد؛ بعد از هر پنج نماز. وقتی کسی بر این عمل مداومت داشته باشد، خویشاوند آن حضرت می‌شود و کارش روح پیدا می‌کند.
از امام صادق(ع) روایتی نقل شده که در «مفاتیح‌الجنان» هم آمده است. راوی می‌گوید: در حضور امام صادق(ع) بودم که دیدم ایشان نماز خواند و شروع کرد به دعا خواندن. ایشان برای زائران حسین بن علی(ع) دعا کردند. حدود یک صفحه از مفاتیح بیان این دعاهایی است که امام صادق(ع) برای زائران قبر اباعبدالله الحسین(ع) کرده است. آن حضرت در این دعا مشکلات زائران امام حسین(ع) را یک به یک می‌شمارد و برای این مشکلات دعایشان می‌کند؛ مثلاً دعا می‌کند «خدایا به این صورت‌هایی که تابش آفتاب آن‌ها را سوزانده رحم کن. خدا من این بدن‌ها و این جان‌ها را به تو می‌سپارم». امام صادق(ع) امام زمان خودش بوده است و برای کسانی که به زیارت کربلا می‌روند دعا می‌کند. اکنون هم امام عصر(عج) امام زمان ماست.