امین امانی از دشواری‌های ساخت «راز ناتمام» می‌گوید
سریال‌سازی در بی‌پولی
سریال «راز ناتمام» در آستانه قسمت پایانی خود قرار دارد اما برخلاف تصور سازندگانش، نتوانست نظر مثبت مخاطبان و منتقدان را جلب کند؛ سریالی که درامی تاریخی معمایی را روایت می‌کرد و به زندگی شهید محمدجواد باهنر می‌پرداخت.
پیش از آغاز سریال، گریم‌های نزدیک به شخصیت‌ها و انتخاب دقیق بازیگرانی شبیه به این شخصیت‌های تاریخی، مخاطب را برای تماشای آن تهییج کرد اما بازی‌های ضعیف بازیگران نوچهره و شعارهای پی در پی در دیالوگ‌ها، ضعف در شکل‌گیری درام و ریتم کند اتفاقات، حلاوت تماشای این سریال را در کام مخاطبان تلخ کرد. سریالی که می‌توانست در فیلم‌نامه، میزانسن و بازی‌ها بسیار قوی‌تر از آنچه روی آنتن رفت، باشد اما به گفته امین مانی، کارگردان و تهیه‌کننده این سریال، مشکل بودجه‌ای سبب شد کیفیت اثر آنچنان که باید، نباشد. درباره جزئیات بیشتر این موضوع با او گفت‌وگو کردیم که می‌خوانید.
انتقادهایی به کیفیت سریال «راز ناتمام» وارد است به‌ویژه درباره کیفیت بخش معاصر و نقش‌آفرینی‌های ضعیف بازیگران این مقطع زمانی؛ دلیلش چیست؟
اگر از نظر بودجه و زمان، دستم باز بود به طورقطع این سریال را بسیار بهتر و با کیفیت‌تر می‌ساختم ولی محدودیت‌های مالی و زمانی داشتیم. تولید این پروژه حدود 17ماه زمان برد و ما در شرایط سخت کرونایی و بدون تعطیلی کار کردیم. بازسازی دهه60 را در دوران محدودیت‌های کرونایی داشتیم و همه باید به‌هم دست می‌دادند، روبوسی می‌کردند و ارتباطات نزدیکی می‌داشتند.
به روند تولید بخشی از سریال که در کشور ترکیه تصویربرداری شد اشاره می‌کنید، چون بیشتر انتقادها به ضعف سریال مربوط به این بخش است؟
ما درست وسط گرانی لیر به ترکیه رفتیم. فیلم‌برداری کار را در شهر وان انجام دادیم که نزدیک مرز بود تا سریع‌تر بتوانیم کار را پیش ببریم. برایم مهم نبود استانبول باشیم یا وان. البته این بخش بسیار پرهزینه شد چون برای یک ماه و نیم فیلم‌برداری رفتیم ولی سه ماه زمان برد. دلیلش هم اتفاقات امنیتی بود، چون کار سیاسی کردن در کشوری دیگر، حساسیت ایجاد می‌کند؛ اینکه چرا فعالیت منافقین را در کشور ترکیه نشان می‌دهید؟ این موضوع چندان برایشان خوشایند نبود و فیلم‌نامه‌ای که به آنکارا دادیم با فیلم‌نامه‌ای که مجوز گرفت کمی متفاوت بود. به‌هرحال این حساسیت‌ها وجود داشت.
این سریال جزو آثار پربازیگر بود، انتخاب بازیگران دوره معاصر سریال که بیشتر چهره‌های جدید بودند بر چه اساسی بود، ضمن اینکه بازی برخی از آن‌ها به‌ویژه بازیگران بخش خارجی خوب نبود؟
در بخش مرتبط با دهه 60 سریال از بازیگران باتجربه و چهره استفاده کردیم. بازیگران زمان معاصر بیشتر چهره‌های جدید و تئاتری بودند و در بخش خارجی هم بازیگر شناخته شده نداشتیم. هدفم این بود برخی بازیگران مستعد و نوچهره را به تلویزیون معرفی کنم ولی در بخش خارج از ایران نتوانستیم از بازیگران خوبی استفاده کنیم و آنچه دیدیم، همه تلاشی بود که می‌توانستم از آن‌ها بازی بگیرم. خودم از بخش ترکیه کار راضی نیستم چون بازیگران بخش خارج، ضعیف بودند و دلیلش هم مشکلات مالی و زمانی بود که ما را محدود کرد.
آیا به دلیل اینکه پروژه ذیل استان‌ها بود از نظر بودجه‌ای با مشکل روبه‌رو شدید؟ اگر زیر نظر معاونت سیمای سازمان بود، برآورد تولید از نظر بودجه‌ای متفاوت می‌شد؟
دقیقاً چهار برابر اختلاف بودجه‌ای داشت. اگر بودجه بیشتری داشتیم حتماً به لحاظ کیفیت تولید و کستینگ متفاوت می‌شد. وقتی برای تولید یک اثر، زمان داشته باشید بی‌شک خروجی هم متفاوت است. چرا سریالی مثل سلمان فارسی به بیش از پنج سال زمان برای تولید و بودجه کلان احتیاج دارد ولی شهدای انقلاب چنین مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرند؟ چرا روی سلمان فارسی مثلاً 200میلیارد تومان هزینه می‌شود و برای رازناتمام، یک صدم این بودجه؟ الان که سریال پخش می‌شود برخی از همین مدیران، از کیفیت بخش‌هایی از سریال گله می‌کنند! چرا زمانی که می‌گفتیم بودجه را بالاتر ببرید، می‌گفتند با همین مقدار بسازید؟ پس دیگر جای گله‌ای باقی نمی‌ماند. من با هزینه بیشتری نسبت به بودجه سازمان، سریال را ساختم و اکنون تا خرخره زیر قرض هستم. نیتم هم ساخت یک اثر خوب بود ولی اگر این کار نقصی دارد، صد درصد به بودجه مربوط است.
با توجه به تجربه ساخت این سریال و دشواری‌های آن، اگر دوباره به شما پیشنهاد ساخت یک سریال تاریخ معاصر شود تمایل به ساخت دارید؟
بله، من خیلی دوست دارم زندگی‌نامه شهید بهشتی را بسازم ولی نه با بودجه اندک، چون کار خراب می‌شود؛ اگر بودجه مناسبی را در نظر بگیرند، از همین فردا سریال شهید بهشتی و شهید رجایی را کلید می‌زنم.
بازخوردهایی که خودتان از مخاطبان سریال گرفتید چطور بود؟
خوشبختانه بسیاری از مردم تماشاگر این سریال بودند و بازخوردهای خوبی از تماشاگران گرفتیم. من بیننده انقلابی خودم را دارم ولی زمانی موفق هستم که بتوانم بیننده خاکستری را پای این سریال بنشانم. به من خرده می‌گیرند چرا دیالوگ‌های تند و دوپهلو داشتی؛ در حالی‌که این‌طور نیست و همین سریال‌ها موجب می‌شوند مخاطبی که با تلویزیون قهر بوده، پای تماشای سریال‌های رسانه ملی بنشیند.
خبرنگار: زهره کهندل
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
