روز جهانی پیشگیری از خودکشی نخستین بار در سال 2003 توسط انجمن بین‌المللی پیشگیری از خودکشی و سازمان بهداشت جهانی با شعار «خودکشی قابل پیشگیری است» برگزار شد. اهمیت این مسئله تا آنجا بود که در سال2014 سازمان بهداشت جهانی عنوان «پیشگیری از خودکشی یک ضرورت جهانی است» را منتشر کرد و روز دهم سپتامبر را روز جهانی پیشگیری از خودکشی نامید. حقیقت آن است همه افراد در زندگی دچار مشکلات متعدد می‌شوند و بدون شک نوسان‌های خُلقی گوناگونی را تجربه می‌کنند، اما تنها عده‌ای هستند که در واکنش به سختی‌های زندگی و مشکلات پیش آمده احساس ناکامی زیادی کرده و با ابراز خشونت، اقدام به خودکشی را گزینه مناسبی برای خود می‌دانند. در واقع خودکشی از موضوعات مهم اجتماعی در حوزه بهداشت عمومی است که عوامل مختلفی از جمله احساس تنهایی، احساس بی‌ارزشی، خشم کنترل نشده، استرس زیاد، بیماری‌های روانی مثل اسکیزوفرنی، افسردگی، اختلالات شخصیت، اختلال دوقطبی، مصرف مواد، مصرف الکل و همچنین مشکلات اقتصادی، فقر، بیکاری، شکست عشقی، بیماری یکی از نزدیکان، اختلافات خانوادگی و... در آن نقش دارند.
مطالعات جدید نشان می‌دهد اقدام به خودکشی به طور چشمگیری رو به افزایش است و در بیشتر تحقیقات، سنین 15 تا 29 سال و پس از 60سالگی را دوره پرخطر اقدام به خودکشی می‌دانند. همچنین تحقیقات نشان داده خودکشی در بین زنان بسیار بیشتر از مردان است، ولی مردان بیشتر از زنان در اثر خودکشی جان خود را از دست می‌دهند. معمولاً خودکشی از فکر کردن به آن آغاز می‌شود. این افراد در مکالمات خود از احساس ناامیدی، احساس بی‌ارزش بودن زندگی، بی‌انگیزه شدن و کشتن خود حرف می‌زنند. همچنین در رفتارهایشان تغییراتی همچون بی‌اهمیت شدن سلامتی، دست کشیدن از کار، بالا بردن مصرف مواد، بی‌احتیاطی زیاد، بخشیدن اموال، بی‌تفاوتی، مهربانی بیش از اندازه، زنگ زدن به دیگران برای خداحافظی و... نیز مشاهده می‌شود. 
در ادامه بیان می‌شود چطور می‌توان خطر فکر و اقدام به خودکشی را در خود کنترل کرد و کاهش داد:
  دوری از تنها ماندن و مشغول کردن ذهن و بدن به دلیل وقت نداشتن برای افکار و تخیلات خودکشی
  افزایش دریافت حمایت از خانواده و ابراز دریافت کمک و همراهی از آن‌ها در صورت احساس خطر کردن برای خود
  انجام دادن فعالیت‌های لذت‌بخش و مفرح به منظور احیای احساس نشاط و سرزندگی
  گفت‌وگو با افراد قابل اعتماد و دارای گوش شنوا و کمک‌کننده
  برنامه‌ریزی برای ورزش، رژیم غذایی سالم و خواب منظم
  کاهش مصرف مواد مخدر یا قرص‌های خودسرانه
  دور کردن هرگونه اسلحه، چاقو و مواد خطرناک و همچنین پرهیز از جست‌وجوهای اینترنتی برای پیدا کردن راه‌های جدید
  شرکت در گروه‌های حمایتی با افراد دارای مشکلات مشابه به منظور یافتن راه حل‌های مختلف و امیدواری به بهبود وضعیت
  رفتن سراغ روش‌های درمانی و پیگیری و ادامه درمان در صورت نیاز به روان‌درمانی و داشتن اختلال جدی
بسیار تأسف‌انگیز است بسیاری از افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند قصد پایان دادن به زندگی خود را ندارند و تنها از روی هیجانات لحظه‌ای اقدام به این کار کرده و در لحظات پایانی که پشیمان می‌شوند امکان برگشت وجود ندارد و جان خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل بسیار ضروری است افراد در مواجهه با مشکلات، خود را نباخته و هرجا احساس کردند به تنهایی از پس هیجانات خود برنمی‌آیند و مشکلات آن‌ها را زمینگیر کرده در نخستین فرصت به دنبال درمان باشند و از یک روان‌شناس کمک بگیرند.