​​​​​​​ اسراف یعنی زیاده‌روی در مصرف و خرج کردن. در ضمن قناعت با بخل هم فرق دارد. فردی در یکی از مناطق مدینه خانه قدیمی و کوچکی داشت. وقتی امام صادق(ع) به دیدن او رفت و با سختی مواجه شد، امام فرمود: چرا خانه‌ات را عوض نمی کنی؟ او گفت: این یادگار پدر من است. امام فرمود: چرا با اینکه تو امکانات داری در این محل زندگی می‌کنی؟ در حدیث داریم که چهار چیز از نشانه‌های مرد است: خانه بزرگ، همسر خوب، اولاد صالح و مرکب خوب. در قرآن داریم: چرا زینت‌های خدا را بر خودتان حرام می‌کنید؟ قناعت یعنی اینکه شما از وسیله‌ای استفاده بهینه بکنید. شما می‌توانید در عید کفش نو بخرید ولی کفش قبلی که قابل استفاده است را در جای دیگری استفاده کنید. امام صادق(ع) لباسی پوشیدند که کمی وصله داشت، فردی ایشان را نگاه کرد و گفت: چرا لباستان وصله دارد؟ امام فرمود: هر کس لباس کهنه نپوشد، لباس نو هم نخواهد داشت. شما نباید با لباس نو به نانوایی بروید بلکه با همان لباس قبلی به نانوایی بروید و آن لباس نو را برای میهمانی بگذارید. معنای قناعت مصرف نکردن هم نیست بلکه درست مصرف کردن است. مصرف صحیح همان قناعت است. گاهی در میهمانی‌ها 10رقم غذا وجود دارد و در پایان باقی‌مانده غذاها را در سطل آشغال می‌ریزند. این اسراف است. همه افراد بیشتر از یک پرس نمی‌توانند غذا بخورند. اسراف، زیاده‌روی در مصرف است. ممکن است فردی دو مدل خودرو دارد که یکی برای داخل شهر و یکی برای خارج از شهر است، این آدم می‌تواند با قناعت باشد ولی ممکن است فردی یک خودرو دارد و آن را در کوچه رها می‌کند و به تعمیرگاه نمی‌برد و خراب می‌شود، این عدم قناعت است. جوان باید شیک‌تر و زیباتر لباس بپوشد. گاهی جوان کیفی دارد که هنوز قابل استفاده است، پس آن را استفاده کند و کیف نو هم بخرد. اگر بچه‌ها پاک‌کن سال گذشته را دور بیندازند اسراف است ولی اگر آن را استفاده کنند و در کنار آن پاک‌کن جدید هم بخرند این اسراف نیست بلکه قناعت است. گاهی ما وسایلی داریم که قابل استفاده است و می‌توانیم آن‌ها را به افرادی بدهیم که از آن استفاده کنند. خوب است که ما وسایلمان را مدیریت کنیم که دور ریخته نشود. حضرت علی(ع) می‌فرماید: قناعت گنج بی‌پایان است.