خدا آقاشیخ‌محمد کوهستانی(ره) را رحمت کند. در شهرکوهستان می‌نشست و خدا  من را موفق کرد خدمت ایشان بروم و ایشان را زیارت کنم. تعطیلی قم پیش می‌آمد، سوار قطار می‌شدم و به اراک می‌رفتم. یک آدم 100ساله‌ای بود که از شاگردهای مرحوم آخوند خراسانی بود، از علما بود. رفتم خدمت او و سؤالاتی کردم، به جای اینکه بروم به باغ و گردش و این طرف و آن طرف. مقداری پیش مرحوم آقاشیخ‌محمد کوهستانی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه نشستم و بعد عرض کردم: آقا، من مسافرم؛ از این جاده اصلی که به سمت کوهستان آمدیم، قصد زیارت شما را کردم و آمدم.
حالا می‌خواهیم بلند شویم و برویم. به ما یک توشه راهی مرحمت کنید. گفت: چه می‌خواهی؟ گفتم: یک چیزی بفرمایید.
ایشان فرمود: خدا برای هیچ موضوعی در قرآن کریم که بخواهد ادعای تحقق آن موضوع را بکند، 11 قسم نخورده است. (فقط) در یک جا 11 قسم خورده برای یک چیز.
«والشمس وضحاها والقمر اذا تلاها والنهار اذا جلاها واللیل اذا یغشاها والسماء وما بناها والارض و ما طحاها و نفس و ما سواها فالهمها فجورها و تقواها»؛ (شمس: آیات ۱ تا ۷). قسم خورده برای یک موضوع «قد افلح من زکاها». 
اگر کسی ترجمه این‌ها را و این لغات را بلد باشد، اصلاً آدم می‌خواهد بی‌هوش شود. «قد افلح من زکاها». 
من یادم می‌رود نفسم قطع می‌شود. خدا که من را در این حرف‌ها می‌اندازد، یادم می‌رود. دعا کنید خدا مرتضی را مفتکی بیامرزد.
این راست است که گفتم. غیر از این بگویم دروغ گفته‌ام. طرفم اگر انسان بود، می‌گفت خب به چه حساب؟ من عاشق چشم و ابروی تو هستم که من مفتکی بیامرزم. من می‌گویم نه، به حساب اینکه تو خدایی. بله. من که عمرم تمام شده، شماها که جوان هستید، عمرتان تمام نشده، تا تمام نشده و فرصت این فکرها را دارید فکر کنید. به جای اینکه دور و برتان را نگاه کنید و تماشا کنید، در خودتان را نگاه کنید و ببینید چه خبر است.
 اگر خدا لطف کرد و انسان را به این مرحله رساند، دیگر اگر بگویند شیرین چیست، می‌گویید: آن چیزی که خدا شیرین بداند. بگویند تلخ چیست، می‌گویید: آنچه را خدا تلخ می‌داند. «پسندم آنچه را جانان پسندد».  معیارها عوض می‌شود.