این روز فرصتی است تا مسئولان کشور با مرور دردهای جامعه داروساز، راهی برای درمان آن‌ها بیابند.

فرصت‌های شغلی اندک و دستمزدهای پایین 
دکتر سمیه علیزاده، دانش‌آموخته رشته داروسازی از دانشگاه تهران که 16 سال سابقه فعالیت در یکی از داروخانه‌های تهران را دارد کمبود فرصت‌های شغلی را عمده‌ترین چالش داروسازان عنوان می‌کند و به قدس می‌گوید: سالانه هزارو500 نفر در رشته داروسازی دانش‌آموخته می‌شوند که این رقم بیش از نیاز کشور است و بسیاری از آن‌ها شرایط اقتصادی مناسبی ندارند تا به صورت مستقل برای خود داروخانه دایر کنند. 
وی ادامه می‌دهد: داروسازان پس از هفت سال تحصیل در دانشگاه با مدرک دکترای حرفه‌ای و همچنین دو سال طرح اجباری، اگر وارد بازار کار شوند در داروخانه‌ها مشغول کار می‌شوند. در این وضعیت، اگر مؤسس داروخانه باشند درآمدشان خوب است اما اگر به عنوان مسئول فنی فعالیت کنند دستمزدشان پاسخگوی نیاز آن‌ها نیست.
این دستمزد سالانه از سوی انجمن داروسازان تعیین می‌شود و حداقلی است که داروخانه‌ها همان را به عنوان دستمزد در نظر می‌گیرند. مثلاً دستمزد امسال با شیفت کاری چهار ساعت در روز ماهانه حدود 8میلیون تومان است.

مدیران داروخانه‌ها به داروسازان حق فنی نمی‌پردازند 
دکتر آیدین ملک فر، دانش‌آموخته رشته داروسازی از دانشگاه مازندران و مؤسس داروخانه کلینیک ویژه بیمارستان امام خمینی(ره) تهران اما کمبود دارو را دغدغه  اصلی داروسازان می‌داند و به قدس می‌گوید: با اینکه ارز دولتی به ارز آزاد تبدیل شده و بقیه آن از بیمه‌ها پرداخت می‌شود باید مشکل تأمین دارو حل می‌شد. چون شرکت‌های تولید دارو پیش از این ضرر می‌کردند و خواهان واردات مواد اولیه دارو با ارز آزاد بودند و حالا که با تغییر قوانین، این اتفاق افتاده متأسفانه ما در خیلی از داروها مثل داروی معمولی متفورمین که برای بیماران دیابتی لازم است، کمبود داریم و برای تأمین آن‌ها باید یکسره از شرکت‌های پخش دارو موضوع را پیگیری کنیم. 
وی با اشاره به اینکه داروسازی در کشور ما خوب تعریف نشده است، می‌گوید: همه افراد پس از دانش‌آموختگی در این رشته، می‌خواهند داروخانه تأسیس کنند؛ از سوی دیگر کشور به این همه داروخانه و داروساز نیاز ندارد. همین الان خیلی از داروخانه‌ها مثل گذشته فروش ندارند چون تعداد داروخانه‌ها بیش از حد زیاد شده است. بنابراین دستگاه متولی باید در صدور پروانه برای تأسیس داروخانه حساسیت بیشتری به ‌خرج دهد. 
در کشورهای دیگر داروسازها به جز داروخانه در شاخه‌های دیگری نیز فعالیت دارند و ما هم چنین ظرفیتی را داریم و اگر کمی مشکلات بخش صنعت برطرف شود در آن صورت جذب داروسازان در این بخش بهتر انجام می‌گیرد. 
وی نیز با اشاره به ناچیز بودن میزان دستمزد داروسازانی که مؤسس داروخانه نیستند و به عنوان مسئول فنی در داروخانه مشغول کار هستند، می‌گوید: حق فنی تنها شامل مشاوره نمی‌شود، بلکه حق نگهداری دارو و مهم‌تر از همه مسئولیت نسخه‌ای که پیچیده می‌شود را هم در بر می‌گیرد و مسئول فنی هم باید از این حق سهم ببرد اما افراد غیر داروسازی که مجوز تأسیس داروخانه گرفتند این سهم یا حق فنی را به مسئول فنی داروخانه نمی‌پردازند. 

در بخش داروسازی تعادل نداریم
مسعود پزشکیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفت‌وگو با گزارشگر قدس، ایجاد تعادل بین تقاضا، تربیت نیرو، منابع و امکانات را مهم‌ترین موضوع داروسازی می‌خواند و می‌گوید: اگر نتوانیم این تعادل را ایجاد کنیم، هم ارائه‌کننده و هم دریافت‌کننده خدمت دچار مشکل می‌شوند و به همین دلیل امروز زندگی بعضی از داروسازان به خوبی نمی‌چرخد.
پزشکیان، تخصیص نامناسب منابع و امکانات، شیوه پرداخت غیرکارشناسی و سیاست‌های نامناسب را مهم‌ترین عوامل به‌هم خوردن تعادل در سیستم و حوزه یاد شده می‌داند و می‌افزاید: این عوامل موجب شده عده‌ای درآمدهای کلان کسب کنند و گروه بسیاری هم درآمد کافی برای امرار معاش نداشته باشند که نتیجه‌اش مهاجرت نخبگان است. بنابراین باید به‌گونه‌ای نیروی علمی تربیت کنیم تا بتوانیم به آن‌ها پول کافی بدهیم یا خرید خدمت کافی کنیم تا بتوانند زندگیشان را به خوبی بچرخانند. 
وی در پاسخ به اینکه آیا تربیت هزارو500 دانش‌آموخته رشته داروسازی در سال با نیازهای جامعه در تعادل است، می‌گوید: نام این رشته داروسازی است بنابراین باید بسترهایی ایجاد کنیم که داروسازان بتوانند این دانش را به دارو تبدیل کنند و قادر شوند بازار منطقه را در دست بگیرند چون داروسازی می‌تواند بیشتر از نفت برای ما درآمدزایی داشته باشد. البته اگر بتوانیم از کسانی که توانایی دارند به معنی واقعی پشتیبانی کنیم در این صورت حتی ممکن است نیروی داروساز کم بیاوریم، اما اگر نگاه‌ها فقط به بازار داخل و آن‌هم به داروخانه‌ها باشد موضوع متفاوت است؛ چون برای اداره داروخانه و فروش دارو نیازی نیست کسی تحصیلات عالی دانشگاهی داشته باشد.
وی در خصوص پرداخت نکردن حق فنی به مسئول فنی داروخانه هم می‌گوید: این یک واقعیت است که شیوه‌های پرداخت دستمزد نارسا هستند. در نتیجه چه حق فنی به داروساز بدهند و چه ندهند باز مشکل وجود دارد. حق فنی برای ارائه مشاوره به بیمار است. پرسش این است چند درصد داروسازان به بیماران هنگام تحویل دارو مشاوره می‌دهند؟ از سوی دیگر از اساس، حق مشاوره به مسئول فنی داروخانه باید پرداخت شود. اما شیوه‌های پرداخت غیرعلمی، نبود هماهنگی و نظارت‌ها موجب چنین وضعیتی شده که همه آن را می‌بینیم.

خبرنگار: محمود مصدق